Afgaande op het hoesontwerp zullen we hier niet te maken hebben met rock voor tere zieltjes. En dat klopt, Devil’s Train dendert als een op holgeslagen dieseltrein onder leiding van een bezeten machinist over je heen. Tot zover de voorspelbaarheid, want het is des te opvallender dat deze band wordt geformeerd door allemaal bekenden die met hun andere bands helemaal niet zo straight forward klinken. R.D. Liapakis (frontman Mystic Prophecy), Jörg Michael (Ex-Stratovarius), guitarist Lakis Ragazas en Jari Kainulainen (Symfonia, Ex-Stratovarius, Ex-Evergrey) zijn namelijk de deelgenoten in deze nieuwe formatie.

Al ik heel eerlijk ben, is het maar goed dat ik eerder deze cd had geluisterd dan dat ik de bio had doorgelezen, want Stratovarius, Evergrey en Symfonia zijn nou niet bepaald bands waar ik graag naar luister. Blijkbaar stroomt er bij hen allemaal toch echte rock ’n roll door de aderen, die ze in al die powermetal bands niet kwijt kunnen. Het resultaat dat we voorgeschoteld krijgen op dit debuut is een portie doorrollende hardrock van het allerhoogste niveau. Verwacht geen vreemde uitstapjes of moeilijk gedoe. Denk aan een mix tussen Whitesnake en Black Label Society. De eerste door alle geweldige melodieën, de tweede vanwege het behoorlijk smerige gitaargeluid. Ieder nummer, op de beetje obligate cover van American Woman na, is een schot in de roos. Roberto Dimitri heeft een dijk van een stem en deze klassieke vorm van hardrock past hem bijzonder goed. De ritmesectie zet vaak een heerlijke groove in, (To The Ground, Sweet Devil’s Kiss) maar jagen af en toe ook de songs lekker op en gitarist  Jari Kainulainen perst er de ene vette riff na de andere uit. Hoogtepunten zijn het snelle Roll The Dice, de titeltrack en Room 66/64. Top hardrock voor in een bikers bar