Ondanks dat hij als solomuzikant inmiddels al wat jaren (en evenveel albums) meegaat, is het Dennis Kolen nog altijd niet gelukt om écht door te breken. Eigen schuld? Nee zeker niet, want met zijn kwaliteiten verdient hij het om met de grote namen van dit land mee te draaien. En van andere landen. Trouwens, Duitsland lonkt inmiddels. Het heeft natuurlijk ook niet veel zin om te kijken wie de schuldige is, belangrijker is het dat er nu een nieuwe kans is om door te breken. Er ligt namelijk weer een prachtig nieuw album van hem in de schappen: Revolution Of The Romantics.

Kolen’s liefde voor muziek komt voort uit de platenkast van zijn vader, die erg gek was op grootheden uit de jaren 70 als CSN&Y, Jackson Browne, The Eagles, Paul Simon en Bob Dylan. En dat hoor je terug aan de muziek die Kolen maakt, die ligt in het verlengde hiervan, zowel akoestisch als elektrisch. Vernieuwend is het dus niet, maar die discussie over nut en noodzaak van vernieuwing hoeven we niet nog eens aan te gaan: goed en mooi is de muziek van Dennis Kolen namelijk wel. En dáár gaat het om!

Al sinds het uiteengaan van zijn oude rockband Wyatt in 2006 streeft Kolen (die direct solo ging) ernaar om minstens één album per jaar te maken. Dat lukt hem op zijn sloffen. Dit kan de vraag oproepen of dit de kwaliteit wel ten goede komt, want je moet toch wel iedere keer voldoende inspiratie zien te vinden voor zowel goede teksten als voor goede muziek. Kennelijk heeft hij als een Douwe Dabbert een magische knapzak vol inspiratie want, hoeveel het ene album uiteraard beter is dan het andere, slechte cd’s zitten er niet bij. Revolution Of The Romantics is overigens zo’n cd die absoluut bij het betere werk hoort.

Bijzonder is dat de cd in slechts één dag is opgenomen. Dat gebeurde ‘live’ op tape, in de Belgische Motormusic studio’s, met een voltallige band. Die sfeer hoor je terug op de cd. En die sfeer zal trouwens ook te zien zijn, in de videoclip voor het nummer They Broke You Down. Deze manier van opnemen heeft nog een extra voordeel gehad. Kolen is een perfectionist tot in het extreme. Op eerdere studioalbums leidde dat bij sommige nummers wel eens tot een wat steriel geluid. En dat terwijl de muziek die hij speelt best wat rafels, wat littekens mag hebben. Sterker nog, die geven de muziek die ziel waarmee het van ‘goed’ uitgroeit tot ‘geweldig’. Door de geringe tijd lijkt dit perfectionisme ook onder druk te hebben gestaan, wat het geheel dus nog puurder maakt. Het leeft nog meer, het heeft van het begin tot het einde die ziel.

Wat Kolen ook al jaren bijzonder maakt is zijn uitzonderlijk goede Engelse uitspraak. “Kwestie van heel veel oefenen”, zei hij me in 2006 eens. Toch weet ik nog dat ik kort daarvoor, toen ik zijn eerste soloalbum hoorde, verbaasd het hoesje erbij moest pakken om er zeker van te zijn dat deze jongen wel echt uit Rotterdam kwam. Een stad die overigens nog altijd aan hem kleeft, ook al woont hij inmiddels in Utrecht. Maar goed, het had dus ook ‘gewoon’ een stad ergens aan de West Coast van de VS kunnen zijn. Misschien wordt dat het ook nog wel, want met Revolution Of The Romantics bewijst Dennis Kolen voldoende potentie te hebben om internationaal door te breken.