De klassieke line-up met Blackmore, Gillan, Glover, Lord en Paice.

Vier nummers.

Zeventig minuten muziek.

De liefhebbers weten genoeg. Deep Purple in de hoogtijdagen improviseerde er lustig op los en bouwde nummers menigmaal uit tot epische proporties. Het concert in Long Beach, Californië toont aan dat de roemruchte Engelse formatie alle registers open kan trekken en verbluffend uit de kast kan komen. De band start met een lange versie van Speed King, geeft een tamelijk swingende vertolking van Strange Kind Of Woman, brandt los op het klassieke Child In Time en schudt een versie van Mandrake Root van bijna een half uur uit de mouw. Na beluistering mogen we concluderen dat zanger Ian Gillan destijds rustig zijn kopjes thee kon nuttigen want Lord en Blackmore eisten zoveel speeltijd op dat het grotendeels een instrumentaal concert werd. De een zal het prachtig vinden, een ander zal de lange orgel- en gitaarsolo’s langdradig vinden. Voor een opname die dik veertig jaar oud is, is de productie overigens zeer goed te noemen. Deze schijf is dus met name interessant voor de liefhebbers van Deep Purple’s muzikale verbeeldingskracht.