Vanuit haar artistieke kunstenaarshart bezoekt de Russische Ekaterina Yuryevna Shilonosova als alter ego Kate NV de onbegrensde synthpop mogelijkheden en onmogelijkheden. Ze schaart zich hiermee bij illustratieve baanbrekers als de Duitse krautrock pioniers van Kraftwerk en het misschien nog wel genialere Japanse Yellow Magic Orchestra. Haar vijfde studio album Wow maakt speels van kinderlijk elektronische prullaria en wizkid paranoia gebruik. Gedurfd, experimenteel en lastig te plaatsen. Het bungelt ergens tussen eigenzinnige slaapliedjes en afgekeurde retro spelcomputer soundtracks in. Toch doe je de plaat daarmee zelfs nog tekort. De getrainde luisteraar heeft er een dagtaak aan om deze verknipte puzzel volledig uit te pluizen. Kate NV zit niet op diepgaande analyses te wachten en richt haar aandacht op haar Decisive Pink project.

Hierbij hoor je dus wel de invloed van die andere grondleggers Kraftwerk terug. Decisive Pink is net wat toegankelijker en prettig dromerig, al kan Voice Message zeker als een flauwe Kraftwerk grap doorgaan. Potato Tomato is zelfs nog meliger (als we dan toch leuk willen zijn, kan dit zouteloze inkoppertje ook wel). Een heerlijke psychedelische trip die Kate NV niet alleen aflegt. Haar metgezel is alleskunner Angel Deradoorian, die er al een indrukwekkende carrière bij de New Yorkse indierockers van Dirty Projectors op heeft zitten. Angel Deradoorian is wat minder productief dan Kate NV en brengt de afgelopen tien jaar maar twee solo werkstukken uit. De chemie van dit duo krijgt een geboorte als halverwege december debuutsingle Haffmilch Holiday verschijnt. Dit nummer beschrijft het dagelijkse opstarten van de opnamesessies in Keulen. Een herkenbaar ochtendritueel, wie heeft er geen behoefte aan een cappuccino om wakker te worden? Deze Duitse school vormt de Ticket to Fame bakermat.

Haffmilch Holiday is camp, Haffmilch Holiday is wegdromende krautrock disco. Haffmilch Holiday is zo grimmig als een gemiddelde Amerikaanse vintage horrorfilm soundtrack. Haffmilch Holiday maakt gebruik van verknipte Kate Bush Waking The Witch samplers die nogmaals aardig door de mangel gehaald worden. De twee damesstemmen kleuren ultra neonlicht stalend bij elkaar. Een ideale cooling down, een hypnotiserende trance. Een opstarter, maar tevens een afterburner. Hier is het de veelbelovende Ticket to Fame openingstrack. Toch is het geen gegarandeerd vrijkaartje voor die gehoopte vijftien minuten aan roem. Het tweetal kiest zeker niet voor de gemakkelijkste weg, het is in ieder geval een aangename kennismaking van het kosmische Decisive Pink universum. De Jane Weaver Haffmilch Holiday remix is zachter en vrouwelijker, en staat niet in de schaduw van het origineel. Zeker een aanrader om naar op zoek te gaan.

What Where ligt in het verlengde van de exotische ritmeregen die het fraaie Wow siert. Het is overduidelijk dat de kernbeginselen van de hand van Kate NV zijn. Dat er in de wereld van Decisive Pink geen grenzen bestaan blijkt wel dat ze hier de nodige gedurfde progrock elementen doorheen laten vloeien. Deze hallucinerende reisbestemming kent geen beperkingen. Een caleidoscoop aan muziekbelevingen, al zijn ze wel heel guitig met het verfmengsel. De artistieke vrijheid gaat zelfs nog verder in het overtreffende sexy Ode to Boy (nee, geen Yazoo cover, al had die hier wel gepast) Devo clip, waar ze de verenigende Alle Menschen werden Brüder passage uit de Negende Symfonie van Ludwig von Beethoven gebruiken. Zelf link ik dit veredeld Europese Unie volkslied aan de gruwelijk gestoorde gedachtegang van Alex DeLarge, de hoofdpersonage uit A Clockwork Orange.

De futuristische snelwegen kruizen elkaar in het hemel bestijgende zeven minuten durende Cosmic Dancer trip, en werken naar een drogerende climax toe. Ondanks dat de langgerekte krautrock stukken goed in elkaar steken, raak ik bij de ouderwetse new wave nummers pas echt in extase. Zeker als de twee zangeressen dan ook nog eens heerlijk met elkaar duelleren en de stemmen prachtig in elkaar overvloeien. De zin van het geloof en het toelachend eindbestemming lot staan in de Destiny aerobic beats centraal. Deze springerige stadse stuwfunk is de missing link tussen het haastige The Great Curve Talking Heads voorwerk en de bastaarddochter Tom Tom Club uitspattingen. Door de spookpiano komt het net wat onheilspellend luguber over. De samenzang van Kate NV en haar partner in crime Angel Deradoorian geven hier een lief new wave tintje aan.

Vroege vogels voegen zich bij het instrumentele Rodeo, maar worden al snel door de overdonderende synthrock overstemd. Het Angel Deradoorian fluitspel is de bindende factor in het Interlude koppelstuk, waarna er naar de grand finale gezapt wordt. De sterke humoristische Dopamine verzamelwoede distantieert zich van de overige elektro psychedelica. Heerlijk hoe ze zich in de video als retro Bananarama personages presenteren. Angel Deradoorian legt droge stabiele basakkoorden neer waaroverheen Kate NV de nodige gitaarverfrissing uitstrooit. Uiteindelijk neemt de synthesizer gekte het over, en bereiken we weer dat herkenbare nulpunt. Het zit allemaal zo uitgekiend prachtig in elkaar. De duistere hemelse Dusk glittersterrenregen is een adembenemend filmisch einde, waarmee ze waardig in alle soberheid Ticket to Fame afsluiten.