Dat het steeds lastiger is om bij Zweden aan donkere dreampop te denken, waarbij de indruk gewekt wordt dat je verdwaalt in de woeste wouden aldaar, hebben we aan IKEA te danken. Tegenwoordig leg je de associatie bij Songesand, Bostrak en andere mysterieuze productnamen. Het bosrijke gebied wordt steeds verder uitgedund om onze steriele huiskamers stijlvol op te vrolijken. En toch is daar nog steeds ergens ruimte voor het vanuit Malmö afkomstige Death And Vanilla, die ons al verschillende malen op aangename sprookjesmuziek trakteert, welke zich voor de lugubere verhalen van Hans Christian Andersen leent. Marleen Nilsson verleidt je met haar feeërieke vocalen en lokt je steeds dieper haar onheilspellende wereld in. Samen met Anders Hansson is ze medeverantwoordelijke voor Roman Polanski’s The Tenant score. Are You A Dreamer? is de opvolger van het tweede To Where the Wild Things Are…. album. In de studio wordt het duo door het sfeervolle slagwerk van drummer Måns Wikenmo bijgestaan.

Met een heerlijke triphop ruis op de achtergrond gaat A Flaw in the Iris van start. Door veel galm aan de zang van Marleen Nilsson te voegen en mooi snaarinstrument gepingel creëer je een warm ruimtelijk geluid. De volduistere klanken mengen zich heerlijk met de hoge vogeltonen. Dat ze hiermee het koude, altijd in beweging zijnde moederland landschap verwoorden, is een meer dan logische verklaring. Met het fabelachtige Let’s Never Leave Here roepen ze de sages en legendes van het bosrijke omgeving op. Dit vormt de inspiratiebron voor de vele mooie geschiedenisvertellers die dit gebied rijk is. De invulling is zoet en speels met een hoog kosmisch jaren zeventig gehalte.

Een stuk avontuurlijker weerklinkt Mercier, waar de vocalen van Marleen Nilsson bijna in het moeras van overweldigende stemeffecten verdrinken. Hierin hoor je overduidelijk de filmische achtergrond van Death And Vanilla en een stukje aantrekkelijke sfeerbepaling met dromerige gitaarlijnen terug. Eye Bath overstijgt de triphop door niet van een sobere basis uit te gaan. De sprankelende uptempo beats geven het een aangename positieve dansbare vibe mee. Zelfs het gebruik van dubs en claps wordt toegepast om er een gave clubsound aan te geven. Door de uitgewerkte mix lijkt het net alsof je een obscure maxisingle uit de jaren tachtig in handen hebt.

Met het gothic The Hum werkstuk blijven we in datzelfde tijdsbeeld hangen, maar begeven we ons op het volgroeide bospad ergens tussen Dead Can Dance en Cocteau Twins in.  Met aan de ene kant onkruid, en aan de andere zijde verwilderde bloemen. Death and Vanilla geeft er een eigen invulling aan, waardoor ze niet het gevaar lopen van plagiaat te worden beschuldigd. Het toegankelijkere Nothing Is Real wordt door fraaie zuigende postpunk bas en holle drums begeleidt, om er vervolgens er met new wave synthesizers een verlichtende helderheid aan te geven.

Het dieper gezongen Vesperine laat een meer zwoelere Marleen Nilsson horen. Met de bijna tegen het hese aanleunende stemmige vocalen maakt ze er een regenboog dagdroom van, waarin alle wensen in vervulling gaan. Wallpaper verwerkt zelfs nog shoegazerfragmenten in deze New Age achtige setting. De ijle wegzwevende keyboard akkoorden geven het een bijpassend klankbedje. Are You A Dreamer is een hedendaagse Scandinavische opvatting van waar dreampop daar voor staat. Door de groene natuurlijke omgeving heeft het een andere voedingsbodem dan de treurnis van de door zure regen aangetaste klassiekers in dit genre.