Deadman
Take Up Your Mat & Walk
Ken je dat gevoel, wanneer je een cd in je handen gedrukt krijgt van een voor jou onbekende band en wanneer je dan naar de hoes kijkt, je eigenlijk al weet dat je goud in handen hebt? Dat deze muziek je aan zal spreken en je vervolgens nooit meer los zal laten? Dat gevoel dat had ik ook toen ik Take Up Your Mat & Walk van Deadman in handen kreeg. Het hoesje was weinig bijzonder en sprong er dus niet uit en toch wist ik dat het een bijzonder album zou zijn. Ik besloot hem nog niet te luisteren om de spanning hoog te houden, ik wilde de hoop vasthouden dat mijn verwachting waargemaakt zou worden en legde het weg tussen de stapels platen die ik al op mijn bureau had liggen. Iedere keer als ik langs die stapels liep werd mijn aandacht naar dit album gezogen. Ik kon de verleiding niet langer weerstaan, griste de cd tussen de ene stapel vandaan en zette vol verwachting de plaat op… Al bij de eerste klanken wist ik dat ik gelijk had gehad, ik heb inderdaad goud in mijn handen. Vanaf dat moment heb ik de cd niet meer afgezet.
Al bij het eerste nummer If I Lay Down In The River is het mij duidelijk dat de leden van Deadman stuk voor stuk getalenteerde musici zijn. Het daarop volgende Till The Morning Comes bevestigt dit nog eens extra. Je hoort aan de eerste twee songs al dat het een veelzijdige band is die heel verschillende geluiden kan laten horen. Het eerste nummer heeft ontzettend veel weg van plaatsgenoot The Band Of Heathens, en het tweede nummer klinkt als Ryan Adams & The Cardinals. En daarmee houden de vergelijkingen nog niet op, want ook de befaamde jaren 70 bands Little Feat en The Band klinken door in de sound van Deadman. Maar natuurlijk klinken de heren ook vooral als zichzelf.
Deadman weet met een verscheidenheid aan instrumenten (denk onder andere aan: elektrische en akoestische gitaar, hollow-body gitaar, mandoline, accordeon en hammond) een nostalgisch en puur geluid te creëren. Het album is zeer afwisselend en geen nummer is hetzelfde, wat het spannend en fris houdt. Take Up Your Mat & Walk is een ijzersterke plaat van hoge kwaliteit die geen seconde verveelt en waarvan iedere song aanspreekt en blijft hangen. Voor deze cd kun je nooit genoeg lovende woorden hebben.
Frontman Steven Patrick Collins richtte twaalf jaar geleden Deadman op en heeft onder deze naam eerder al een viertal studioplaten uitgebracht. De band bestond toentertijd uit vier leden, waaronder zijn vrouw Sherilyn op de toetsen. De band bracht een EP uit en in 2002 kwam het debuut Paramour uit, geproduceerd door Mark Howard (U2, Bob Dylan, Lucinda Williams). Ondanks dat het album geproduceerd werd door Howard, verdween het al snel uit de schappen. Opvolger Our Eternal Ghosts uit 2005, eveneens geproduceerd door Howard, richtte zich meer op het echtpaar en betekende ook een andere sound: meer alt country en folk. Daarna was het een tijdje stil rondom Deadman. Pas in 2008, nadat Steven Collins gescheiden was van zijn vrouw en van Dallas verhuisde naar Austin, verscheen in de zomer van dat jaar Severe Mercy. En nu, drie jaar later, is daar het vijfde studioalbum Take Up Your Mat & Walk, ingespeeld door een zeskoppige nieuwe band. De helft van de nummers, allen geschreven door Collins, zijn ook te vinden op het album Live At The Saxon Pub dat vorig jaar uitkwam, maar in ruwere, groovier, gospel-getinte live versies. Nu klinken de songs rustiger en melancholischer en hebben een Southern Rock, Texas Folk, Country Rock en jaren ’70 old school Rock ’N Roll karakter. Kortom Americana dus. En Deadman maakt Americana zoals Americana bedoeld is: met hart en ziel, puur, rauw en vol emotie.