×

Dead Can Dance

Anastasis

Geschreven door: Edwin Wendt

Uitgebracht door: PIAS

Anastasis Dead Can Dance Alternative 4 Dead Can Dance – Anastasis Written in Music https://writteninmusic.com

Wat is dood, wat is levend?  Niet dat Dead Can Dance daar een antwoord op heeft, het duo zorgt er wel sinds het eerste, titelloze album in 1984 voor dat de vraag in elk geval wordt gesteld. Op de hoes van hun eerste plaat staat een ritueel masker uit Nieuw-Guinea afgebeeld. Het hout van het masker is nu dood, maar heeft door de makers van het masker nieuw leven gekregen, zo verklaart Brendan Perry van Dead Can Dance. Diezelfde beeldspraak kun je met wat goede wil ook loslaten op de hoes van Anastasis, hun nieuwste en negende album. Een veld zonnebloemen is tegen de zon in gefotografeerd en duidelijk is te zien dat deze bloemen wachten op de zeis. Maar zoals de zonnebloem via de wortel volgend jaar weer terugkeert, zullen ook de doden weer dansen.

Lisa Gerrard en Brendan Perry hebben met Anastasis hun eerste nieuwe album uitgebracht sinds Spiritchaser (1996). Maar op de een of andere manier voelt het misplaatst om in het geval van Dead Can Dance te spreken van ‘comeback’ of ‘reünie’. Te wereldse termen, wellicht. Als je muziek maakt waarin oude en nieuwe instrumenten uit zo’n beetje elk werelddeel zijn te horen en waarin invloeden van de Middeleeuwen tot nu samenvloeien, wat is dan een pauze van zestien jaar? Bovendien: de albumtitel Anastasis is het Griekse woord voor wederopstanding.

De Griekse cultuur vormde sowieso een belangrijke inspiratiebron voor dit album, net als die van het Middellandse Zeegebied, Turkije en Noord-Afrika.  Dat laatste is bijvoorbeeld duidelijk hoorbaar in Agape, een van de vier tracks die worden gezongen door contra-alt Lisa Gerrard. Zoals gewoonlijk bij haar zijn die vier tracks gezongen in woordloze ‘teksten’, terwijl bariton Brendan Perry in ‘zijn’ vier songs kiest voor de verstaanbare boodschappen:

“We are ancient / As ancient as the sun
We came from the ocean / once our ancestral home
We are the children of the sun / our journey’s just begun
Sunflowers in our head”

Dit openingsnummer, Children Of The Sun,  lijkt het nummer te zijn dat de hoesfoto illustreert. Of andersom, zo je wilt. Muzikaal sluit het naadloos aan op de platen uit de jaren negentig. Dan kun je beweren dat Dead Can Dance stil is blijven staan, maar eigenlijk heeft het duo altijd in een eigen universum geopereerd, los van waar andere muzikanten in het westen, in Afrika of in Azië mee bezig zijn geweest.

In hun ‘eerste’ Dead Can Dance-periode (1981-1996) vinden Lisa en Brendan al tijd voor talloze zij-projecten. Zo werken beiden mee aan de eerste plaat van This Mortal Coil, de paraplu-onderneming van hun toenmaligeplatenlabel 4AD. Zowel Lisa als Brendan vervullen een belangrijke rol op de eerste van drie This Mortal Coil-albums, It’ll End In Tears (1983).

Na 1996 maken beide DCD’ers solo-albums, werkt Perry samen met onder anderen Hector Zazou, Gerrard met Klaus Schulze. Verder bouwt Gerrard een uitgebreid oeuvre op als componiste van filmmuziek, een voortzetting van werk waarmee ze al in de tijd van Dead Can Dance was begonnen. Onder meer ‘Ali’ (over De Bokser) en ‘The Passion of the Christ’ (over De Verlosser) staan op haar c.v.

Het nieuwe Dead Can Dance-album is aangegrepen voor een nieuwe gezamenlijke tour van Gerrard en Perry. Ook bijzonder, hoewel dat ‘pas’ zeven jaar geleden is. De wereldtoernee, hun grootste ooit, begon op 6 augustus in Vancouver en duurt tot volgend jaar. Op dinsdag 25 september is Dead Can Dance te zien in Vredenburg in Utrecht.



  1. Children Of The Sun
  2. Anabasis
  3. Agape
  4. Amnesia
  5. Kiko
  6. Opium
  7. Return Of The She-King
  8. All In Good Time