Palomine, het legendarische debuutalbum van Bettie Serveert, is 30 jaar oud en krijgt dit jaar een welverdiende reissue. In het kader van de Revisionist History Series van Matador verschijnt de plaat op 23 juni van dit jaar op doorschijnend oranje vinyl, samen met de Brain-Tag 7-inch single die destijds ook bij de originele persing werd geleverd. Een mooie aanleiding voor een Bettie Serveert special dit voorjaar. Een special waarin alle albums van de groep, én voorloper De Artsen, een voor een zullen passeren.

Peter Visser, gitarist bij De Artsen vertelt in 1989 tegen OOR: ‘Eigenlijk zijn wij de band van de omgekeerde wereld.’ De voorkant van het album Conny Waves with a Shell is de achterkant. En op de voorkant staat wat links moet rechts en vice versa. ‘Er zijn weinig mensen die de hoes echt mooi vinden. Er zijn ook mensen die vinden dat het de allerlelijkste hoes van de wereld ooit is. Wat dan weer beter is dan de op-één-na-lelijkste hoes ter wereld. Want zo valt ie tenminste op.’

Reinier Veldman, Joost Visser, Peter Visser en Herman Bunskoeke maken sinds 1986 muziek als ‘De Artsen’. De naam ‘De Artsen’ stamt nog uit hun studentikoze periode aan de Kunstacademie in Arnhem. Inmiddels wonen drie van de vier Artsen in Amsterdam. Peter: ‘De eerste twee jaar was gepruts, toen hebben we anderhalf jaar niks gedaan. Daarna zijn we wekelijks gaan oefenen. En onze boekers vonden dat we een demo moesten hebben. Die hebben we opgenomen vorig jaar zomer en met die ervaring dachten we dat het wel tijd was om een plaat te maken. Maar een plaat kost veel geld.’

De heren lenen geld en schrapen de verdiensten van optredens bij elkaar en nemen in de zomer van 1989 in Friesland een album op. Dit debuut, Conny Waves with a Shell, verschijnt in de herfst van 1989 op het eigen label Why Are There People Like Frank? en komt uit in een tijd dat de vaandeldragers van de Nederlandse gitaarmuziek zich voornamelijk met meer traditionele gitaarrock, garage of punk bezighouden (Fatal Flowers, Bad to the Bone, Jack of Hearts, Claw Boys Claw). De naar eigen zeggen ‘monotone hits’ op het debuut van De Artsen trekken in 1989 snel de aandacht van de pers. Vergelijkingen met The Feelies en The Fall worden gemaakt, maar De Artsen hebben vooral een eigen, eigenwijze stijl.

De albumopener Horrid Kitchen ligt wat in de lijn van grootstedelijke USA-Eastcoast-bands maar verderop laten de heren meer landelijke popsferen horen: Hey Joe (een cover van Daniel Johnston), Farmer’s Attempt, het aanstekelijke 10 Grains en het sterke Down the Road. Monotonie en niet alledaagse teksten zijn duidelijke kenmerken van De Artsen: de luchtige en poppy titeltrack en het zweverige, psychedelische She’s in Love krijgen hierdoor iets dwars over zich. De Artsen kunnen bijzonder spannende muziek maken, zoveel blijkt wel uit het gitaarwerk op Miss Understood en de boeiende, spannende Dogs, een hoogtepunt in de Nederpop.

De heren Artsen brengen in 1990 nog een plaat met oefenruimtemateriaal uit. Dit Out Of Sack kan niet in de schaduw staan van Conny Waves with a Shell, al kruipt in Hail Like a Horse en Down the Road wat van de latere klasse van de band naar boven.

In hetzelfde jaar sluiten De Artsen hun praktijk. Peter Visser en Herman Bunskoeke duiken al snel op in Bettie Serveert, samen met Carol van Dyk (voormalig geluidsvrouw van De Artsen) en Berend Dubbe (ex-roadie van – jawel – De Artsen). Het fraaie debuutalbum van Bettie Serveert, Palomine, verkoopt al snel veel en veel beter dan Conny Waves with a Shell, dat een cultplaat zal blijven. Het album krijgt in 1990 nog wel een internationale release via het Duitse Glitterhouse Records. In 1993 komt er een cd-versie van de plaat uit bij Brinkman Records, het label van Bettie Serveert. Zo komt een van de beste Nederlandse albums van de jaren tachtig binnen bereik van een groter publiek. Gelukkig maar.