Op voorgaande werkstukken diepte David Ramirez zijn alt.country verder uit in een ruimer georiënteerde Americana getinte benadering.  We’re Not Going Anywhere schetste een niet bepaald vleiend beeld van de Amerikaanse samenleving vanuit het perspectief van Ramirez’ roots, de in Austin residerende singer -songwriter is van gemengde Mexicaanse/ Amerikaanse afkomst.

Zoals de titel al suggereert is de vijfde langspeler een uiterst persoonlijke introspectie.  Drie zomers geleden werd Ramirez hals over kop verliefd en rolde in een tumultueus kortstondig amoureus avontuur. Tijdens een door sociaal en politiek engagement geïnspireerde Europese tournee reconstrueerde hij het verdere verloop van die relatie in tien songs .

Studio experimenten met synthesizers ondersteunen die verhalen, die verder dan ooit van de country en folkpop afdrijven. In de samenwerking met de Texaanse producer Jason Burt die onder meer met Leon Bridges samenwerkte sluipen meer R&B en gospelinvloeden in het nieuwe werk.“Lover will you lead me?”, vraagt Ramirez zich af in de door  jazzy piano en levendige baslijnen gestuurde opener, onmiskenbaar een ode aan een nieuwe liefde.

Het aansluitende Hell trippelt op een identiek, soulgetint elan verder met sensuele achtergrondzang en een zanger die letterlijk op een wolk van synthesizers zweeft met de belofte van een heerlijke liefdes nacht.

Hij weet waarom,  getuige I Wanna Live In Your Bedroom, een observatie die tijdens het ochtendgloren ontstond in bed naast zijn geliefde. Ramirez neemt ons nog enkele nummers mee in zijn droomwereld met zwoele pop, Hallelujah, Love Is Real is een gospelgetinte ode aan de verliefdheid zonder daarbij in  ridicule zwijmelarij te vervallen.

Te mooi om waar te zijn, ergens halverwege komt het besef dat de droom over is en dat resulteert in een relativerende, ietwat sombere sfeer. Ramirez weet zijn negatieve gevoelens evenwel in knappe popsongs te kanaliseren en dat leidt naar een fraaie meeslepende ontknoping.