Erg actief op solo gebied kun je David Crosby niet noemen. Met Croz brengt hij pas zijn vierde studio album onder eigen naam uit. Op een muziekcarrière die al 50 jaar lang duurt is dat wel heel erg weinig.

David Crosby is een van de iconen van de muziekgeschiedenis. Zijn bijdragen aan The Byrds en Crosby Still & Nash (& Young) zijn van grote invloed geweest op de popmuziek. Ook zijn producties en grote hulp aan de muzikale carrières van artiesten als Jackson Browne en Joni Mitchell zijn van buitengewoon belang gebleken. Eind jaren zestig en jaren zeventig was Crosby ‘on top of everything’. Het blijft vreemd dat het trippy meesterwerk If I Could Only Remember My Name uit 1971 zijn enige soloalbum was in een tijdperk waarin iedere muzikant alle kansen had om uit een succesvolle band ook op eigen kracht alles te mogen doen wat maar mogelijk was. Het is hem nooit echt duidelijk gevraagd maar aanname leert dat Crosby waarschijnlijk meer op zijn gemak is in een duo situatie (vooral met grote vriend Graham Nash) of in een band. Juist dan weet hij met klinkende songs zijn stempel te drukken.

Pas in 1989 brengt hij met Oh Yes I Can een tweede soloalbum uit. Het is een mooi album met het titelnummer en het zeer fraaie Tracks In The Dust als de meest in het oor springende composities. Vier jaar later brengt Crosby met Thousand Roads, voor zijn doen dus ineens heel snel, een nieuw solo album uit. De meest opvallende compositie op dat album is zonder twijfel Yvette In English dat hij samen met Joni Mitchell schrijft. (Mitchell brengt op haar album Turbulent Indigo, een jaar later, een eigen versie uit). Het album is echter zijn minst succesvolle en na een wereldtour en een live album It’s All Coming Back To Me Now… (1995) stort Crosby zich op CPR, een samenwerkingsproject met zijn toetsenspelende zoon James Raymond en gitarist Jeff Pevar. Het trio brengt 4 goede, maar weinig echt opvallende, albums uit (live en studio) en valt uiteindelijk in 2004 uit elkaar.

In verschillende Crosby, Stills en Nash (en soms Young) samenstellingen tourt Crosby de daarop volgende jaren de wereld over en in het najaar van 2012 begint Crosby samen met zijn zoon James Raymond in diens studioschuur met de opnamen van Croz. Dat de muzikale samenwerking tussen vader en zoon in de jaren gegroeid is bewijst het vierde Crosby solo album optimaal. Het songmateriaal is goed tot zeer goed, de arrangementen zijn rijk en precies afgesteld op wat Crosby zo goed maakt en het album heeft een coherente songsamenstelling waarbij de sfeer optimaal gewaarborgd is.

Dat Crosby’s stem wat aan authenticiteit heeft verloren zal met zijn jarenlange dopegebruik en wat mindere gezondheid van de afgelopen jaren te maken hebben. Feit blijft dat er geen stem is die de warmte en diepte heeft als die van Crosby. Een stem die juist ook in samenzang floreert. Met openingstrack What’s Broken (met een gastrol van Mark Knopfler) en het daarop volgende Time I Have wordt gelijk duidelijk dat dit wel eens het beste en meest evenwichtige soloalbum van Crosby kan zijn sinds zijn debuut If I Could Only Remember My Name. Met songs als Holding On To Nothing, met een erg mooie trompetsolo van Wynton Marsalis, het geniale The Clearing (dat klinkt als een vergeten Seattle song uit de beginjaren 90 en in de handen van een band als Alice In Chains een onverbiddelijke klassieker zou kunnen worden) en het wel heel erg lekkere Set That Bagage Down klinkt Croz als het ideale album dat je hoopt dat een ouder wordende muzikant nog kan maken.

Het zijn de albumafsluiters die het album een nog grotere klasse meegeven: Het intieme en wonderlijk mooie If She Called, het lekker lome en met erg mooie samenzang en ruimtelijke gitaarspel verrijkte, Dangerous Night, het epische Morning Falling en het lekker los klinkende en van mooi blazerswerk van Steve Tavaglione voorziene, latinjazz getinte Find A Heart laten grote en blijvende indruk achter.

Croz is een verrassend geslaagd nieuw soloalbum van David Crosby. Een album dat de klasse van de legendarische klasse van Crosby als songschrijver en performer in volle glorie laat herleven.