De vanuit Londen actieve singer-songwriter bracht zijn debuut uit onder hoede van Bert Jansh, evenals deze iconische folkman leunt Dave Sutherlands poëtisch songwerk op verfijnde fingerpicking en melodische zang.  Het repertoire vertoont onmiskenbare aanknopingspunten met country en folkblues en is ondertussen op een handvol langspelers te beluisteren. Het is niet verwonderlijk dat het verhalende oeuvre ook aan de overkant van de Oceaan  appreciatie vindt. De in 2008 uitgebrachte voorganger On The Waiting List bereikte de top in de Americana charts. Onverwachte gebeurtenissen in zijn persoonlijke leven leidden naar een terugkeer naar zijn Britse thuishaven waar Sutherland tijdens een lange break zijn wonden likt.

Concerten met zijn eigen band  sterken  zijn zelfvertrouwen en de draad met het solowerk werd terug opgenomen met hulp van Stacy Parrish, de producer die eerder samenwerkte met T Bone Burnett wat onder meer in Raising Sand, het duodebuut van Robert Plant en Allison Krauss leidde. Parrish ontmoette Sutherland tijdens een concert in The Troubadour in West Londen. Parrish’s oude vriend Jack Casady (Jefferson Airpline, Hot Tuna) engageerde zich als co-producer. Het duo vormt de  ritmesectie op sessies die de afgelopen vier jaar naast Londen en LA in  Zweden en op het eiland Jersey plaatsvonden. Naast de percussie verzorgt Parrish als multi-instrumentalist de arrangementen terwijl Gunnar Frick piano, accordeon en pedalsteel accenten toevoegt.

In de meeslepende opener Ghosts horen we de harmonica van Ross Garren, de cello van Isaiah Gage borstelt een subtiele wat mistroostige achtergrond bij zachte balladen One True Love en Ever Changing Skyline, een melancholische ode aan het geliefde Londen. In een sobere, genuanceerde soundtrack komt de zang van Sutherland nog beter uit de verf.

From the Vauxall Tavern To the Deptford Broadway, een song die tijdens een Amerikaanse tournee tot stand kwam, illustreert dat voortreffelijk en Meadow Daises. Het zijn bovenal de momenten als  Sutherland vocale hulp krijgt van een mooie vrouwenstem die beklijven. Damaged, een schrijnende schreeuw om hulp is met prachtige harmoniezang van Moa Drugge gelardeerd. Het duet Most Of The Things You Are mist zijn uitwerking evenmin. De afsluitende, op accordeon tonen walsende titeltrack Down To the Last Drop Of Empty komt dicht bij de tijdloze Britfolk traditie.