×

Recensie

Jazz

11 augustus 2021

Dave McMurray

Grateful Deadication

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Blue Note

Grateful Deadication Dave McMurray Jazz 2.5 Dave McMurray – Grateful Deadication Written in Music https://writteninmusic.com

Drie jaar geleden maakte saxofonist Dave McMurray zijn Blue Note debuut Music is Life, een album volledig gevuld met eigen composities. Zijn tweede voor het label is een geheel andere aangelegenheid: Een album vol interpretaties van Grateful Dead songs: Grateful Deadication.

Blue Note baas Don Was en McMurray (niet te vergissen met jazzlegende Dave Murray) kennen elkaar nog van de band Was (Not Was) waar hij de belangrijke saxofonist in was. (Don Was, die eigenlijk Don Fagenson heet, en David Was , die eigenlijk David Weiss heet, waren de oprichters van de band die in 1979 in Detroit startte en pop, rock en dance mixte en een grote hit had met Walk The Dinosaur in 1987).

Grateful Deadication is een vrije interpretatie die de populaire kant van de catalogus van de band oppakt. De band zelf was vooral vermaard om zijn oneindige optredens, achter elkaar doorlopende tours en zijn toegewijde fans, de zogenaamde Deadheads, en de muziek die juist een divers en breed spectrum had dat net zo gemakkelijk de rock indook als country, bluegrass, jazz en psychedelica.

Tenor-saxofonist McMurray heeft er niet zozeer een jazzalbum als wel een door jazz geïnfecteerde popplaat van gemaakt. Hij tilt de Dead-songs naar de dansvloer: hij zet daarbij zelf de gespierde melodielijnen uit die verwant zijn aan de zanglijnen van de nummers. Geen avontuurlijke herontdekking van het Dead songmateriaal, maar bovenal een toegankelijke popinterpretatie.

Het maakt Grateful Deadication anno 2021 een nogal overbodig album, een album dat in de jaren tachtig, en in de muzikale sferen die daar toen heersten, nog flink wat exemplaren had kunnen verkopen maar dat in deze streamingtijden waarschijnlijk snel weer naar de achtergrond verdwijnt. De muzikanten spelen allemaal prima maar het album klinkt té gelikt, te voorspelbaar en te publieksgemakkelijk.  Logic, waarop Bettye LaVette de soulfulle zangvocalen op de van haar zo bekende wijze voor haar rekening neemt, is dan toch nog een mooie uitzondering.

Voor de echte jazzliefhebbers die ook van The Grateful Dead houden is er het album dat, niet toevallig, Dave Murray opnam vlak nadat de Grateful Dead er in 1995 echt mee stopte: Dark Star: The Music of the Grateful Dead uit 1996.



  1. Fire On The Mountain
  2. Dark Star
  3. Loser
  4. Estimated Prophet
  5. Eyes Of The World
  6. The Eleven
  7. Touch Of Grey
  8. Touch Of Grey (Instrumental)
  9. Franklin's Tower
  10. The Music Never Stopped