Nadat het in Amsterdam gevestigde zestal van Darlyn in 2015 Fallow Land uitbrengt gaat het heel snel met de band, misschien wel iets te snel. Een geslaagde aanstekelijke vierde single Stepping Stone volgt, die de rauwheid met het juiste gevoel voor laidback hit potentie mengt. Hun interpretatie van het heavy bluesy geluid wordt veelvoudig op de radio gedraaid, en ze worden een veelgevraagde studio act. En terecht, die plek ligt Darlyn perfect, lekker klein intiem en met direct contact. Deze kracht kunnen ze juist nu met veredelde huiskamersessies volledig uitbuiten.

Het blijft lastig om in deze onthaaste vreemde wereld die opgeëiste aandacht vast te houden. Dat lukt door op korte termijn nog de nodige goede nummers te droppen, of om al snel met een waardige eerste echte plaat te komen. Dat eerste gaat ze zeker goed af, het duurt echter nog een paar jaar voordat Was It A Dream verschijnt. Vreemd genoeg zonder Stepping Stone, wel met de prima Tommy James and the Shondells cover van I Think We’re Alone Now die men vooral in de Tiffany uitvoering kent, en de gloednieuwe 10 Dollar Smile single. Het is te hopen dat Wessel Herbschleb weer die kenmerkende harde slidegitaar sound tevoorschijn tovert. Wees maar gerust, bij Make It Mine gaat hij heerlijk los.

Met de pompende bas van Guido Nederstigt begeven ze zich met Love Me (Come Here) op het terrein van de jaren negentig rockdames. Gevuld met nachtclub romantiek, sfeervol gitaarspel en mistige keyboardpartijen zetten ze een stevige basis neer. De vocale krachtpatserij van diva Diwa Meijman is de sterkste troef op het al eerder uitgebrachte 10 Dollar Smile. Nadine Dekker, de andere vrouw in de band maakt het onderscheid door het donkere treurende vioolspel, hierdoor klinken ze net wat eigenzinniger dan hun collega’s.

Het is muziek die om een flinke dosis smerigheid vraagt, maar die ruwheid blijft wat achter. Door deze voorzichtigheid spelen ze duidelijk op de behoefte van de FM luisteraars in. Darlyn is zo’n typische Top 40 band, waar verder niks mis mee is. Diwa Meijman zet een prachtige basis neer, die in de toekomst waarschijnlijk alleen maar overtroffen wordt. Als zij maar duidelijk blijft aangeven welke richting ze op wil gaan, dan volgt de rest wel. Darlyn bezit genoeg kwaliteiten en groeimogelijkheden. Hoe verder de plaat vordert des te mooier komt de desolate achtergrond naar voren. Het orkestrale Wasteland is eigenlijk hierbij de perfecte afsluiter.

De opzet is om Was It A Dream vorig jaar in september te lanceren, maar de datum wordt tot 28 februari, de vooravond van de Corona crisis uitgesteld. Dat de muzikanten een flinke zak aan ervaringen meedragen zorgt voor de doordachte strakheid, maar levert wel een stukje spontaniteit in. Het mag nog wat losser. In ieder geval een waardige voortzetting van de droomstart. Achteraf begrijpelijk dat Stepping Stone de plaat niet gehaald heeft, deze luchtige popsong is ondanks het stevige geluid niet zo donker dan de uiteindelijk geplaatste tracks.