×

Recensie

World

27 april 2020

Darawish

Madar

Geschreven door: Rik Binnendijk

Uitgebracht in eigen beheer

Madar Darawish World 3 Darawish – Madar Written in Music https://writteninmusic.com

De band Darawish (niet te verwarren met de Italiaanse groep Al Darawish) stort zich op hun eerste album Madar in ‘the whirlwind of reality in which we live and its tireless and endless spinning’ – net als de Dervisj. Het resultaat is een afwisselende plaat met eigen composities waarin verschillende elementen van traditionele muziek uit het nabije oosten en jazz in te horen zijn. Die combinatie is natuurlijk niet nieuw, maar het biedt wel veel mogelijkheden. Op Madar worden die met wisselend succes benut.

Darawish bestaat uit een groepje Spaanse muzikanten, de ud-speler Hames Bitar en de Iraanse multinstrumentalist Kaveh Sarvarian, die eerder al in het Rastak ensemble speelde. Sarvarian is duidelijk het middelpunt vliedende kracht van de wervelingen van Darawish. Op de plaat speelt hij percussie, ney, fluit en hij zingt.

De plaat opent met een krachtig vocaal begin op Persarab waarin de stem van Sarvarian gedragen en ernstig klinkt en ver reikt. Dit introspectieve begin verandert echter snel in een grovend maqsum-ritme. Persian Road is een indrukwekkende demonstratie van Sarvarians de perfecte beheersing van de Tombak – een aardewerken percussie-instrument. De waanzinnige ritmische salvo’s in een complex ritme worden onderbroken door melodische interludes en vrij ingetogen solo’s.

Door de lichte swing in de aanvullende percussie klinken de complexe ritmes wat jazzy. Toch blijft de combinatie ‘jazz’ en ‘traditioneel’  gekunsteld klinken.  Jazz geeft muzikanten veel melodische en ritmische vrijheden, maar deze vrijheid laat zich niet makkelijk verenigen met de strikte melodieuze regels van de Dastgah – het modale systeem van Perzische kunstmuziek.  Op Madar blijven de muzikanten meestal netjes in de pas van de afzonderlijke makams lopen.

Toch is er best wel wat fraais te horen, zoals het nummer Samai Suri, dat begint met een fraai georkestreerde weemoedige melodie, die langzaam veranderd in een blues-achtige riff in een hoekige, ongelijke maatsoort die de basis vormt voor de solo’s. Hier durft de saxofonist af en toe de begrenzingen van de makam waarin hij speelt te overschrijden. Ook Bahare Delkash is een mooi, ingetogen nummer dat klinkt als traditionele Iraanse – of Azerbaijaanse muziek. Het nummer heeft een prachtige, bitterzoete melodie, sober en smaakvol gearrangeerd boven een kabbelend ritme.

Dit soort fraaie composities en de virtuositeit van Sarvarian houden de plaat en Darawish goed draaiende, maar Madar blijft wel wat braaf en zoekt weinig het conflict op.



  1. Persarab
  2. El Rai de Bouazizi
  3. Persian Road
  4. Samai Suri
  5. Huzam I: Doulab
  6. Huzam II: Shargawi
  7. Huzam III: Alegria
  8. Belhare Delckash
  9. Awda
  10. Ya Well