Ruim twee jaar geleden werd Danny Schmidt vader van een dochtertje een vreugde die hij deelt met zijn vrouw Carrie Elkin op haar beurt een gerespecteerd singer-songwriter die evenals in het verleden de wat klaaglijke zang van haar man flankeert in het achtergrondkoortje waarin Cara Mary Gorman, naast Mira Stanley Costa en Chuck E Costa van The Sea The Sea figureren.

Schmidt koestert het prille vaderschap zoals de mooie foto van de pasgeboren baby Maizy illustreert. Gebeurtenissen die in het songwerk gereflecteerd worden  met zijn mierzoete stem fluistert Schmidt trots tedere beschouwingen over de nieuwkomer in Just Wait Til They See You.

De fijne fingerpicking van akoestische gitaar krijgt ook in de door producer Will Robertson aangestuurde pianoballade Standard Deviation het gezelschap van  een zweverige pedasteel van Fats Kaplin, die naast mandoline en banjo en viool hanteert. Er wordt vaak teruggekeerd naar het verleden, met het liefelijke aan zijn levenspartner Carrie gedebiteerde Blue Eyed Hole In Time terwijl Newport ’65 naar Dylans opmerkelijke passage op het vermaarde Folkfestival refereert. “You where the shepherd they where the sheep”, op de tonen van die typerende harmonica en orgelklanken en een engelenkoor wordt de oer troubadour haast Bijbelse capaciteiten toegedicht in dit epos waarin flarden van het profetische The Times They Are A-Changin’ opduiken.

Het met prachtige  harmoniezang omringde Agents Of Change en een bluegrassgetint Last Man Standing dat met gospelliaanse gezangen verlucht wordt sluiten daar wonderwel bij aan. “We need a better world” stelt Schmidt in de verstilde afsluiter, een obligaat statement. Na Owls Andermaal een bevestiging van het vakmanschap van de singer-songwriter uit Austin die poëzie met fragiele emotionele bevlogenheid combineert in een eenvoudig tijdloos muzikaal kader.