Man Of Many Moons is een album waarover je niet te veel moet schrijven. Het is er één dat je gewoon moet kopen en waar je vervolgens veel naar moet luisteren. En mocht het dan zo zijn, dat het na twee maanden (al) in de kast komt te staan, geen probleem: zeker weten dat het er nog vaak genoeg uit gehaald wordt, om opnieuw en opnieuw gedraaid te worden. Eén voorwaarde: je moet houden van singer-songwriters, die prachtige teksten en melodieën brengen met voornamelijk zang en gitaar.

Dat doet Danny Schmidt uit Austin (Texas) namelijk, op dit nieuwste album Man Of Many Moons elf nummers lang. Daarmee brengt hij je ruim drie kwartier in vervoering. Met melancholische nummers over het leven, over liefde… Met geweldig mooi tokkelspel op zijn akoestische gitaar en met een hele fijne zangstem.

Het album opent mooi, met het nummer Houses Sing, dat extra kracht krijgt zodra de samenzang met Carrie Elkin en Raina Rose inzet. De eerste van die twee (tevens zijn partner) zingt ook mee op onderstaande Youtube-filmpje. Het gaat om de titeltrack. De kwaliteit is niet super, de muziek wel:

Nu heb je meteen een goed beeld van de muziek die je kunt verwachten op Man Of Many Moons. Hoe moeilijk het ook is om in dit genre origineel te zijn, Danny Schmidt kan dat toch. Nog voor je verveeld zóu kunnen raken, wijkt hij af van de gebaande paden, zodat het extra interessant wordt om te blijven luisteren. Dat doet hij onder meer op het einde van Little White Angels. Ook doet hij dat door ineens met een afwijkend nummer als Ragtime Ragtime Blues te komen; een blues (ja, de titel zegt het al) in een hele andere sfeer, onder meer door de mondharmonica.

Het album kent ook een cover van Bob Dylan, het nummer Buckets Of Rain. Een prachtige versie, waarbij het gitaarspel wat doet denken aan dat in de muziek van Jim Croce. Twee mannen die bekend werden om zowel de muziek als de teksten. En ook bij Schmidt mag nogmaals benadrukt worden, dat hij tekstueel erg sterk is. Die teksten brengt hij vervolgens op een manier waardoor je graag blijft luisteren: zijn zangstem heeft namelijk een bepaalde uitnodigende zachtheid, zoals iemand als Nick Drake dat ook had. Dat maakt het luisteren naar Schmidt erg aangenaam.

Dit genre wordt inmiddels overspoeld door mannen en vrouwen met een gitaar. Het grootste deel valt snel af, toch zitten er gelukkig een heleboel muzikanten bij die de moeite van het beluisteren echt wel waard zijn. Zinloos om te stellen dat dit geldt voor de top. Even zinloos is het te melden dat deze groep het kleinste is. Wel zinvol is het om te laten weten dat Danny Schmidt er in zit. Luister maar eens naar Man Of Many Moons, je zult het beamen. Daarom past bij dit album maar één advies: aanschaffen!

Pff… Eerst schrijven dat Man Of Many Moons een album is waarover je niet te veel moet schrijven en dan toch zoveel tekst. Sorry daarvoor! Ik ga maar weer luisteren. Want dit is echt heel, héél erg mooi!

UPDATE!

Inmiddels is bekend dat Danny Schmidt in juni naar Nederland komt. Is het nog nodig om te zeggen dat je hierheen moet? Hier de gegevens:
11-06: Groeten uit Grollo Festival, Grollo
14-06: Q-bus, Leiden
16-06: Transvaria, Den Haag
17-06: Muziekpodium Bakkeveen, Bakkeveen
18-06: Naked Song Festival, Eindhoven