De uit het Britse Bedford afkomstige jongedame is op prille leeftijd al gefascineerd door de Amerikaanse folk, rock & roll en country die ze ontdekt in de platencollectie van oma. Dat blijft niet zonder gevolgen. Danni begint in haar tienerjaren al eigen songs te componeren met de hulp van de gitaar van een oom, een Burns jazzgitaar, ooit eigendom van Billy Fury.

Geen slecht begin, een ontmoeting met producer Chris Donahue (Civil Wars, Robert Plant, Costello) die in de begeleidingsband van Emmylou Harris figureert tijdens de Red Dirt-tour van 2011, leidt naar  studiosessies in Nashville. Naast Donahue, die voor de productie tekent en als multi-instrumentalist aantreedt duiken ook de namen van Ralph T Lofton en Bill Livsey, het gitaarspan Will Kimbrough/Stephen Leiweke op, terwijl Bryan Owings de drumsticks hanteert . Voorwaar geen kneusjes dit gezelschap uit Nashville

Vergeleken met het debuut A Little Redemption klinkt Mockingbird Lane volgens de zangeres wat ruwer, meer organisch is wellicht een betere omschrijving. Even luisteren naar de op galmend gitaarwerk evoluerende opener Long Road Home volstaat.  Bovendien heeft Danni Nicholls zang onderweg onmiskenbaar aan maturiteit gewonnen, tournees met Kim Richey, Jim Lauderdale, Otis Gibbs, Diana Jones zijn hier niet vreemd aan.

Anno 2015 staat ze stevig in de cowboy boots en levert een bijzonder fraaie, op Americana-leest geschoeide langspeler af. Nicholls debiteert met haar zwoele, flexibele stembanden en niet onverdienstelijke fingerpicking  een gevarieerde staalkaart die nonchalant van rockende en country-eske folkpop naar soulvol balladewerk pendelt en geenszins verbleekt bij de verrichtingen van gerenommeerde sista’s in countryland aan de overkant van de oceaan.