Na tien jaar wachten is daar dan eindelijk de lang gehoopte opvolger van Silent Hour/Golden Mile. Als Daniel Rossen net voor de releasedatum van You Belong There aangeeft dat de Grizzly Bear indierockers definitief besluiten om zich op andere projecten te richten verbleekt die euforische hoera stemming. De angst welke al sinds de aankondiging van het afscheid van Ed Droste als een op knappen staande regenwolk boven Grizzly Bear hangt, is helaas de profetische waarheid geworden. Lukt het Daniel Rossen solo om die heerlijk verstillende magie over te brengen? Daar zullen we nu achter komen. Gelukkig staat hij er niet helemaal alleen voor en neemt zijn Grizzly Bear maatje Christopher Bear achter het drumstel plaats. Het is dat sfeerbepaler Chris Taylor ontbreekt, want anders zou een goedgelovige luisteraar daadwerkelijk op die Grizzly Bear doorstart hopen.

Maar goed, in het verleden levert Daniel Rossen ook al het kansrijke Into The Wild stemmige Silent Hour/Golden Mile af. Een landschapsgevoelig akoestisch meesterwerk waarin een zestal blazers de nodige subtiliteit toevoegen, en waar de meer down to earth elementen voor dichtbeboste psychedelische sixties omlijsting zorgen. Die koperblazers zijn tevens van toevoegende waarde op de vooruitgeschoven heen en weer wandelende Shadow in the Frame single en ook het met klassiek gitaarspel versierde Unpeopled Space heeft dat prachtige stukje betoverende natuurbeleving, waardoor de verwachtingen zeer sterk in de doorgetrokken Silent Hour/Golden Mile lijn liggen.

Twee winter afsluitende tracks die de aankomende lente omarmen, het nieuwe leven seizoen. Hoe toepasselijk is het om de release op 8 april te plannen. Daniel Rossen verruilt het drukke New Yorkse mierennest voor het meer rustieke fladderende New Mexicaanse Santa Fe. De gesettelde familieman brengt meer rust in het geheel, al zijn die prachtige nukkige bokkensprongen zeker nog aanwezig. Zichzelf herontdekkend kersverse uitdagingen aangaan, en als componerend dirigent verbredend werkend nieuwe hoofdstukken rangschikken, uitschrijven om deze dus uiteindelijk te publiceren.

Doordat You Belong There geen viertal muzikanten rijke verknipte verhalenvertelling is, voelt het net allemaal wat persoonlijker aan. Het is de ruimte scheppende inspiratiewereld van Daniel Rossen, zijn huiskameropnamestijl en zijn sensitiviteitsbeleving. It’s A Passage een indrukwekkende tijdspassage, heeft eigenlijk geen vocalen nodig om de kleivaste verdiepingsbodem van You Belong There te bevruchten. Hier is het een meer dan aangename bonus die de veelzijdigheid in een dimensionale ivoren gietvorm plaatst en de sudderende smaken samensmelt.

Het dreigende gruzelementen You Belong There titelstuk raakt versplinterd in opwindende freejazz uitspattingen en verwoestende percussie om vervolgens met dat prachtig aansluitende net zo gewaagd tegenstrijdige Unpeopled Space in het reine te komen. De fortuinzoekende reiziger Daniel Rossen hakt zich door de verstrengelde Unpeopled Space wildernis heen. De jazzy kletterende maat bestendigde spanningsbogen van Christopher Bear sluiten al vlechtend een bindende schikking met de staande bas aan, die met zijn geprepareerde esdoornvertakkingen die natuurlijke gevoelsrelatie terugeist.

Klassiek geschoold oerklankengitaarspel ontfermt zich over het persoonlijk intieme Celia, een historisch muzikaal slagveld in rustfase progressie. De gewaagde overgang naar het met onstuimige windvlagen spelende Tangle, is een gedurfde vernietigende onweerswolk welke de schoonheid van milieudifferentiatie in overlopende verregende geluidspaletten giet en waarbij de vredige afloop een geruststellende opluchting achterlaat.

Dat Daniel Rossen nog steeds een verdienstelijke zanger is bewijst hij in te totaal naar zich toetrekkende open lucht theatrale I’ll Wait for Your Visit. Het rusteloze beklemmende verlangen naar die stabiliteit in de euforische vertrouwde gezinseenheid. Een overvloed aan weggevende liefde, geperfectioneerd in gelukzaligheid. Het is bijna niet te vatten dat de voor zichzelf sprekende Keeper and Kin veldopnames gewoon in een geïmproviseerde thuisstudio tot stand komen. Aangename binnendringende flora en fauna prilheid hecht zich als een verwilderde muurstruik aan die kosmische toewenkende hemelpoorten, de universele diversiteit karakteriserend.

The Last One is puurheid, teruggebracht in adembenemende compactheid, waarbij de complexiteit in het sterk ritmische spel van Christopher Bear vrijwel niet opvalt, ook een gave natuurlijk. In Repeat the Pattern komt het allemaal samen, bombastische sixtiesfolk, teruggebracht tot die afsluitende kern. You Belong There is een pittige kruidenmix met bedwelmende aromageuren geherformuleerd in een tastbare bezielende zintuigelijke gehoor beleving.