Electronica wizzkid Dan Deacon maakt na verschillende artistieke uitstapjes nu een behoorlijke toegankelijke plaat. Mystic Familiar is voor zijn begrippen een publieksvriendelijk geheel, die aan zijn aan persoonlijke maatstaven met daarin voldoende gewaagdheid voldoet. Na het speelse Gliss Riffer van vijf jaar geleden is er een ontwikkeling gaande waarbij hij meer de diepgang opzoekt.

Vanuit zijn thuishaven in Baltimore laat hij zijn opdrachten om aangename soundtracks bij films te voltooien eventjes links liggen. Bij de movie soundscapes van het klassiek ambient Rat Film en het duistere licht industriële Time Trial kiest hij voor een fragmentarische spannende aanpak, waarbij hij zijn zangpartijen thuis laat. Waarschijnlijk heeft het een stimulerende wisselwerking, waarbij juist die afwisseling tot een veelzijdigere kijk op zijn definitieve afrondingen van zijn persoonlijke projecten zorgt.

Met een wervelwind aan klassiek geschoolde klanken verwelkomt Dan Deacon je met Become a Mountain. Een voorbij jagende liefdevolle kakofonische geluidsstorm waar de hoge ijle zang van de componist doorheen zweeft. Met deze single richt hij een paar weken geleden al op indrukwekkende wijze de aandacht op zich. Weer kijkt hij verder dan zijn elektronische werkveld om ruimte voor nieuwe interessante invalshoeken te maken.

Hypnagogic kenmerkt zich door zijn eigenzinnigheid. Vervormde bliepjes geven als een kunstmatige Schotse doedelzak een aanvulling bij de ruimtelijke atmosfeer die hierbij een meditatieve rust veroorzaakt. Gelukkig is de geluidskunstenaar niet helemaal zen met zichzelf, en zit ook Mystic Familair vol met buitengewone wendingen. De waanzinnige overgang naar het voort hakkende Sat by a Tree is geweldig. Ondanks de contrast met het inleidende vorige nummer roept dit op een vitale wijze een heerlijk euforisch gevoel op.

Het vierdelige pittig gevarieerde Arp werkstuk bevat tracks die zich ook los van elkaar staande houden. Met de bombastische Arp I: Wide Eyed elektro noise gooit hij er een stukje retro bombast doorheen die naar de Trevor Horn sound uit de jaren tachtig te herleiden is. Met gemak schakelt hij naar robot Krautrock invloeden in Arp II: Float Away over. Klassieke klanken zorgen hier voor het verrassingselement terwijl Arp III: Far from Shore het vooral van de overspannen geknepen saxofoonpartijen en spacende dreamhouse moet hebben. De climax zit hem zoals verwacht in het oorverdovende Arp IV: Any Moment, waar de grens van de geluidsbarrières bijna wordt overtreden.

Vreemd dat Dan Deacon er niet voor kiest om hiermee af te sluiten en de reis vervolgens met het zwaar overstuurde Weeping Birch voortzet wat als een prikkelende Paracetamol reclame een migraine aanval oproept. Veel overtuigende werken de diepe ritmes van Fell Into the Ocean waar zijn nasale psychedelische indiezang de vrije ruimtes perfect opvult.

Het vermogen om kant en klaar popliedjes te schrijven vervolgt hij in het prachtig door stemeffecten versierde My Friend. Zo kun je een vocoder dus ook gebruiken! Bumble Bee Crown King rijdt als een sneltrein over het kaleidoscope Krautrock kleurenpallet netwerk, waar hij in hoog tempo de Autobahn van Kraftwerk voorbij raast. Op Mystic Familiar ontleed Dan Deacon met biologische precisie de elektronica om er iets unieks mee te scheppen.