Damien Jurado
In The Shape Of A Storm
Damien Jurado staat al ruim twintig jaar garant voor kwaliteit. Na het indrukwekkende Visions Of Us On The Land (2016) is hij muzikaal in rustiger vaarwater beland, zo bleek in 2018 al bij The Horizon Just Laughed en dat wordt nog duidelijker bij dit ingetogen In The Shape Of A Storm.
Jurado verzamelde voor dit album oude songs die waren blijven liggen en nam ze in één middag, slechts begeleid door akoestische gitaar, op. Hier en daar duikt een tweede akoestische gitaar op (Josh Gordon) maar dat is het dan ook. Het tekent de kwaliteit van Jurado dat hij ook met deze aanpak tot een sterk album weet te komen.
In The Shape Of A Storm opent met het wat unheimische Lincoln, een indringende, eerlijke song, uit 1998 alweer, die eindigt met de conclusie ‘There is nothing left to hide’. Oh Weather is een korte wals die voorafgaat aan de oude, folksferen van South, een track die bewijst dat fluiten in een song heel goed kan werken. Throw Me Now Your Arms is een prachtige liefdesverklaring; het mooi om te horen hoe door Jurado en Gordon de meest subtiele piekmomenten worden gecreëerd.
Where You Want Me To Be is het meest swingende, stuwende nummer maar dat is natuurlijk relatief op deze intieme plaat die nergens ook maar een beetje stevig aanzet. Jurado’s zang is schril(ler) op Silver Ball dat met de inzet van de afwijkend gestemde tweede gitaar een mooi zilveren tintje krijgt. Ook het afsluitende Hands On The Table is weer zo’n fijn staaltje subtiele gitaarconversatie met onontkoombare, natuurlijke zang.
Het aanbod aan singer-songwriterplaten is natuurlijk groot tegenwoordig. Maar In The Shape Of A Storm, in al zijn kaalheid, voelt nergens als een irrelevante aanvulling op dat aanbod. Sterker nog, de fraaie, oude folksferen, het verfijnde gitaarwerk, de gerijpte songs en de natuurlijke, indringende voordracht van Jurado maken deze plaat boeiender dan menig ander hedendaags singer-songwriteralbum.