×

Recensie

Metal

17 maart 2015

Dødheimsgard

A Umbra Omega

Geschreven door: Carl Puhl

Uitgebracht door: Peaceville Records

A Umbra Omega Dødheimsgard Metal 4.5 Dødheimsgard – A Umbra Omega Written in Music https://writteninmusic.com

Het Noorse Dødheimsgard is in 1994 door Vicotnik en Aldrahn opgericht. In zijn begindagen speelde de band weliswaar rauwe, maar toch melodieuse black metal. Op hun debuutalbum speelde Fenriz van Darkthrone bas, voordat de meer avantgardistische en schizofrene invloeden de kop opstaken.

In het midden van de jaren 90 verwerd Dødheimsgard tot één van de meest vooruitstrevende black metalbands van hun tijd met 666 International als het hoogtepunt van deze ontwikkeling. De muziek op dit album kan slechts omschreven worden als donker, psychotisch en ronduit onnavolgbaar.

Via Peaceville staat de release van het nieuwe album, genaamd A Umbra Omega, gepland voor 17 maart. A Umbra Omega is een muzikaal theaterstuk, een toneelstuk met zijn eigen soundtrack, een opera! Met zijn theatrale en schizofrene stijl drukt medeoprichter en vocalist Aldrahn overduidelijk zijn stempel op de muziek. In combinatie met de paranoïde composities van Vicotnek krijgt het geheel een zeer dramatisch karakter. Het geheel heeft iets macabers, iets diep psychologisch. Het verhaal gaat misschien over een groep gestoorde mensen in een psychiatrische inrichting. De muziek bevat veel stemmingswisselingen, komt soms koud, kil en klinisch over als een ruimte in een gesloten inrichting. De geur van formaldehyde vermengd met urine bereikt je neus bij het horen van de bizarre vervreemdende gitaarklanken. De furieuze black metal weerspiegelt een razernij als een maelstrom waarin je meegesleurd wordt naar andere dimensies. Sommige momenten doen me denken aan beelden uit de film Event Horizon, wanneer er beelden opduiken uit het schip wat de grenzen van het universum voorbij gaat en in de chaos terecht komt. Andere momenten kijk ik door een luik in een deur van een isoleercel met witte kussens aan de muur naar een persoon in een even zo witte dwangbuis. Door het kille witte neonlicht vervaagt het onderscheid tussen zijn huidskleur en de rest van de omgeving.

Ik hoef niet uit te leggen dat de muziek van DHG een diepe indruk maakt. Ieder van hun albums is een kunstwerk op zich. Meer nog dan een band als King Crimson of Celtic Frost streeft deze band naar de progressiviteit. De conceptuele muziek van DHG komt nooit gemaakt of gekunsteld over. Het duurt even voor ik aan het concept gewend ben en het is even volhouden voordat de muziek goed en wel tot me doordringt, maar steevast volgt de waardering en het genot. Laat je niet afschrikken (of juist wel) door de vreemdheid of extremiteit van de muziek en/of reputatie van deze Noorse band. Black metal is het allang niet meer, maar het is meer, groter, dynamischer, grensoverschrijdender. A Umbra Omega is een reis, een trip naar de grens van het mogelijke en het onmogelijke. Ervaar het, leef het, deel het en geniet ervan. Verplichte kost voor fans van extreme muziek.



  1. The Love Divine
  2. Aphelion Void
  3. God Protocol Axiom
  4. The Unlocking
  5. Architect Of Darkness
  6. Blue Moon Duel