×

Recensie

Pop

01 juli 2021

Crowded House

Dreamers Are Waiting

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Uitgebracht door: EMI

Dreamers Are Waiting Crowded House Pop 4 Crowded House – Dreamers Are Waiting Written in Music https://writteninmusic.com

Het was alweer even geleden dat Neil Finn zich tot de wereld richtte met nieuw studiowerk van Crowded House. Elf jaar om precies te zijn. Toen verscheen Intriguer, een album gemaakt samen met Mitchell Froom Dat wil niet zeggen dat de grondlegger van de band in de tussentijd stil zat, Integendeel, hij maakte solo-albums Dizzy Heights en Out Of Silence, nam met zoon Liam in 2018 Lightsleeper op, albums  waarmee hij liet horen dat zijn vaardigheden om prachtige nummers te schrijven er nog steeds mogen zijn. Daarnaast trad hij toe tot de tourformatie van Fleetwood Mac om samen met Mike Campbell de plek in te vullen van Lindsey Buckingham die de band er niet bij wilde hebben. Onenigheid die lange tijd al speelde had de relatie vertroebeld en maakte dat de band en Lindsey elk huns weegs gingen. Een tour volgde die voor zowel Fleetwood Mac als voor Neil zeer waardevol was.

Naast zoon Liam die zowel zingt, gitaar en toetsen speelt, neemt ook zoon Elroy deel aan de huidige bezetting van Crowded House. Elroy drumt, zingt en speelt gitaar. Daarnaast bestaat de band uit toetsenist en gitarist Mitchell Froom (ook bekend als producer) die ook zingt en bassist en oerlid van de band Nick Seymour. Ook Nick zingt. En Neil zelf zingt natuurlijk ook, speelt gitaar en ook toetsen. Daarmee is de bezetting van Intriguer losgelaten: Mark Hart (gitaar, toetsen en zang) en Matt Sherod (drums en zang) kwamen niet terug. De essentie van het geluid van Crowded House, prachtige liedjes met sterke instrumentale omlijsting waarin de samenzang een centrale rol heeft, is echter verzekerd.

Daar hoeven we ook niet lang voor te wachten. Al in het openingsnummer Bad Times Good is de instrumentale setting sterk, klinken de stemmen meteen heerlijk in samenzang én is naast het gitaarwerk het toetsenwerk als sfeervolle achtergrond subliem. Het nummer is geen instant voltreffer in commerciële zin, het is een volwassen Crowded House dat we hier horen dat je meeneemt in muziek om te ontdekken. Niet het genoegen van hap-slik-weg, ook niet de Now We’re Getting Somewhere,  Don’t Dream It’s Over, Weather With You van 2021. Er valt iets te ontdekken in de muziek van Crowded House en dat is een klasse die de band al jaren in haar muziek weet te leggen. Je hoort dat de band plezier heeft gehad bij het maken van het album. Zoals bij meerdere bands en artiesten was het eigenlijk het idee om het album eerder uit te brengen, maar de pandemie raakte ook de plannen van Crowded House. Voor Neil Finn het signaal om dan ook maar de tijd te nemen om het album zo fraai mogelijk af te maken. Luisteren naar de basistapes, het toch besluiten anders te doen én dit is het resultaat.

Waar de opener nog subtiliteit in zich draagt, is dat bij Playing With Fire wel even anders. Het heerlijk pompende basgeluid van Nick stuwt het nummer vooruit, een heerlijk fris arrangement met blazers én een thematiek ook beïnvloed door de effecten van corona. Een nummer met een diepere betekenis die voor Neil in contrast staat met het bijna blije geluid ervan. Je eigen positie bezien als exponent van white privilege in een tijd van Black Lives Matter: dat maakt het ongemak van het nummer én de urgentie ervan anders ook dan je misschien zou denken. Het nummer klinkt heel fijn en gaat aan het einde vloeiend over in het overheerlijke To The Island. Voor de band ook de naamgever voor de tour maar meer nog dan dat is het een nummer dat niet zozeer gekoppeld is aan de rol van Nieuw Zeeland als toevluchtsoord tijdens de pandemie toen het oorspronkelijk geschreven werd: het was qua tekst al klaar voor corona. De betekenis die het nummer nu juist in die context krijgt, is iets dat de band voor lief neemt. Als onofficieel volkslied voor Nieuw Zeeland zou het niet misstaan.

En dan Sweet Tooth, ja, als je bij To The Island nog niet het geval had dat Crowded House terug was, dan mag je dat voor jezelf toch zeker wel denken bij dit nummer. Soulvolle opening, heerlijke toetsen, wat dwarse gitaarsound, subtiele samenzang en voorganger Neil Finn die zich vol overgave in dit nummer stort. Hoeveel meer Crowded House wil je het hebben? Passende gitaarsolo, fraaie stemeffecten. Ja zeker, dit is Crowded House! Whatever You Want is een swingende duiding van populisme maar ook van mensen die überhaupt er alles aan doen om hun positie te behouden, niet in gevaar te laten komen ook al moeten ze daarbij zaken verdedigen die het daglicht niet kunnen verdragen. Het nummer klinkt poppy, maar dat maakt de boodschap niet minder relevant.

Show Me The Way is een nummer dat wat trager op gang komt, licht bluesy, jazzy, met fijne zang en muzikaal arrangement. Toch, je voelt ook de donkere kant van het nummer. Goodnight Everyone is een heel mooi nummer. Nee, je gaat ook dit nummer bij eerste beluistering omarmen. Maar luister het album dan ook eens meer dan langs zappend. Ga niet voor de beleving van het moment. En misschien ook niet van de tweede keer beluisteren. Zorgvuldig gearrangeerd, weer de prachtige bas van Nick, heerlijke gitaarpartijen én ontzettend mooie zanglijnen. Americana, de gedachte komt gewoon bij je op. Noem het wat je wilt. Het is gewoonweg mooi.

De essentie van dit album: ontegenzeggelijk Crowded House. Niet de hits, maar wel prachtige popmuziek zoals we dat gewend zijn van huize Finn. Dit album is daar geen uitzondering op. Je gaat het misschien niet de eerste keer horen, misschien ook niet de tweede keer, maar dit album weet je te pakken bij herhaalde beluistering. Dat geldt voor de hier uitgebreid beschreven nummers maar dat geldt ook voor de resterende nummers. Heerlijke nummers waar meer in zit dan je op het eerste gehoor zou denken: neem er de tijd voor. Het is ook een album dat in zijn liedjes deze tijd bezingt, onze omgang met de pandemie, maar dat ook menselijke onhebbelijkheden aankaart, die zich nu meer dan ooit duidelijk tonen. Niet zozeer een album van hoop, maar juist de optekening van het moment. Een album om van te genieten. Niet een schitterend stralend juweel dat je bij het eerste gehoor ontwaart of dat je overweldigt met hits, maar een groeidiamant.



  1. Bad Times Good
  2. Playing With Fire
  3. To The Island
  4. Sweet Tooth
  5. Whatever You Want
  6. Show Me The Way
  7. Goodnight Everyone
  8. Too Good For This World
  9. Start Of Something
  10. Real Life Woman
  11. Love Isn't Hard At All
  12. Deeper Down