Met debuutalbum Erratics & Unconformities wist het Britse Craven Faults de electronic zo’n drie jaar terug danig op te schudden. De veelal lang uitgesponnen tracks bedwelmden en intrigeerden. Met het nieuwe, tweede, album Standers is dat niet anders.

Na het verschijnen van het debuut verscheen er nog een prima EP onder de naam Enclosures en een serie van studio-opnamen samengebracht onder de titel Live Works maar het wachten was op een geheel nieuw album wat er dus nu met Standers ligt. En het is weer anders, zoals al het voorgaande ook al was, en weer is het volledig raak.

De tracks zijn pulserend en knap opbouwend waarin laagje over laagje wordt opgebouwd en je steeds langzaam de track wordt ingezogen. De soms tot bijna twintig minuten opgetrokken atmosferische tracks herbergen een hypnotiserende aantrekkingskracht en sfeer die maar slecht te duiden is. Briljant hoe de tracks hangen in naar drone neigende sferen die zowel melancholisch als opwindend zijn.

Het idee achter het nieuwe album was een soundtrack te maken over Groot-Brittannië, waarin zowel de natuur in al haar pure en robuuste vormen als de Britse politiek centraal zouden staan. ‘I have always had an interest in my surroundings, the history and the geography of a place, wherever I am. I’m not sure how much a sense of place informs the creation of the music, it isn’t something I’m always conscious of when I’m in the studio doing it, but I think it’s always there in the back of my mind’.

Standers is een machtig electronic album. Een electronic album als geen ander. Muzikaal super interessant omdat je in eerste instantie bij die lange tracks denkt dat er maar steeds weinig aan de reeds lopende lijnen wordt toegevoegd maar je dan ineens beseft dat je er toch helemaal in meegenomen wordt.

Repeterende lijnen over synthesizers die in diepe bassen gebaad ritmes en spanning opbouwen waarbij tijd onbelangrijk wordt, gevat in composities die als dromen aan je voorbij trekken. Luister de langgerekte albumopener Hurrocstanes en je begrijpt wat ik bedoel. Hynotiserend en intrigerend trekken de zestien en een halve minuut aan je voorbij.

Bij vergelijkbare langgerekte tracks als Meers & Hushes, Sun Vein Strings en albumafsluiter Odda Delf werkt dat op eenzelfde manier. Machtige en tijdloze stukken zijn het. De wat kortere tracks Severals en Idols & Altars (altijd nog goed voor ruim 7 minuten) zijn al net zo goed trouwens.

Was debuut Erratics & Unconformaties een raak statement, is Standers de weergaloze en nog weer betere opvolger. Craven Faults vanaf nu de naam in electronic om heel goed in de gaten te blijven houden.