Soms valt het niet mee om muziekrecensent te zijn. Je krijgt namelijk nogal eens cd’s van wat obscuur overkomende, compleet onbekende artiesten op je deurmat, met de vraag om wat over die schijf te schrijven. In 95% van de gevallen begrijp je binnen een minuut al waarom je nog nooit van die artiest hebt gehoord en had je dat graag zo gehouden. En bespaar je je lezers natuurlijk de moeite om iets te lezen over die ene minuut meuk die jij net hebt gehoord.

Omdat dit dus zo vaak gebeurt, was er even de vrees dat Free As Me van Craig Davis (niet te verwarren met R&B’er Craig David) ook zo’n cd zou zijn. Gelukkig bleek het omgekeerde het geval: de eerste minuut verraste deze singer-songwriter uit Memphis zozeer, dat een enorme honger naar de rest ontstond.

Die rest bleek ook niet tegen te vallen. Of beter gezegd: Free As Me telt een flink aantal heerlijke, vrolijke en aanstekelijke nummers. En zijn de nummers niet vrolijk, dan zijn ze ‘gewoon’ erg goed. Geen slechte score voor een debuutalbum dus. De muziek op dit album kent duidelijke invloeden van folk en country. Toch zijn de nummers zo toegankelijk dat het geheel net zo goed onder ‘pop’ gezet kan worden.

Dat begint al met het geweldige Lazy Day Lady. Dit nummer kent een ongekende vrolijkheid en onbevangenheid. Door het wulpse orgeltje, door de eigenwijze lap steel en vooral ook door de zwierige zang. Davis gaat van laag naar hoog en weer omlaag. En weer omhoog… En net als je denkt dat je de melodie doorhebt, dan komt er toch ineens een akkoord dat je niet had verwacht. Een erg fijn, zomers nummer.

Arkansas (hieronder te beluisteren) heeft duidelijk invloeden van country. Ook hier speelt Davis weer met de luisteraar, door na een minuutje met een tempowisseling te komen. Moonshine Kind, Rat Race en Black Hole zijn lekkere folky nummers, in de lijn van de folkpop die op dit moment zo geliefd is. Davis laat horen dat hij ook heel goed weet welke ingrediënten je kunt gebruiken om om zo’n ‘country meets pop’ of ‘folk meets pop’-sfeer te creëren: op Rat Race zorgt de pedal steel daarvoor, op Black Hole doet de banjo dat. Beide instrumenten worden bespeeld door Richard Ford, die op deze cd ook nog zeer verdienstelijk lap steel en Dobro voor zijn rekening neemt.

Free As Me kent niet alleen swingende uptempo nummers, het album kent ook mooie ballads, zoals Painter. Ook hier laat Davis weer horen gezegend te zijn met een bijzondere stem. Die zang zorgt voor een belangrijk deel voor het energieke en maakt dan ook nieuwsgierig om Davis te zien zingen. Het lijkt er namelijk op dat hij de muziek enorm aan het beleven is. Als je je dan bedenkt dat Davis in de VS jarenlang 5 dagen per week shows gaf van zo’n 4 uur, dan hoop je dat hij dit binnenkort in Europa gaat herhalen.

Veel van de nummers van Free As Me blijkt Davis overigens al in 2009 te hebben opgenomen. Die versies zijn nog wat soberder, gaan meer naar country. Ze zijn dus zeker minder ‘poppy’. Deze nummers zijn nog wel te beluisteren via het digitale artiestenplatform Bandcamp. Luister vooral eens naar de interessante verschillen.

Ondanks deze eerdere opnames is Free As Me dus wel Davis’ debuut. En wat voor debuut. Het album is in de VS al vanaf begin 2013 te koop, in Nederland… nog altijd niet. Dringende advies is toch om niet te wachten tot hier iemand wakker wordt, het album is namelijk wel gewoon te koop via de website van Craig Davis. Voor slechts 10 dollar ben je een prachtige schijf rijker.

Soms is het érg leuk om muziekrecensent te zijn. Bijvoorbeeld als je Free As Me op je deurmat vindt…