Nauwelijks zesentwintig is deze jongedame, sinds ze op haar zestiende Phoenix achterliet om met haar gitaar de wereld te verkennen en onderweg de podia van festivals en clubs.  Counrtney Marie Andrews begeleidde een tijdje Damien Jurado en Jimmy Eat The World en verzorgde de achtergrondzang voor enkele dozijnen andere muzikanten.  Ondertussen bleef ze aan haar eigen songwerk sleutelen dat op een handvol langspelers terug te vinden is.

Enkele jaren geleden verzeilde ze in België om  met Milow te toeren , zo kwam in 2014 het epeetje  Leuven Letters tot stand. Andrews kreeg heimwee naar haar thuishaven in de States en de achtergebleven familie en vriendenkring. Zo ontkiemden, geïnspireerd door het harde leven on the road, zowat de helft van de songs van de nieuwe langspeler. Terug in Washington  begon Courtney  in een taverne te werken en werden de overige songs gecomponeerd.

Als je Honest Life beluisterd heb je het gevoel dat je naar een folkzangeres uit lang vervlogen tijden te luistert die nooit buiten de Amerikaanse Westkust geraakte. De met onmiskenbare invloeden van  haar western roots gelardeerde countryfolk is van degelijk ouderwetse instrumentatie voorzien. Akoestisch snarenwerk krijgt het gezelschap van jankende  pedalsteel , twangende gitaren en ronkend orgelspel. Andrews nam samen met en studiotechnicus  Floyd Reitsma het productiewerk voor haar rekening.

De tien songs  ademen onveranderlijk een onwaarschijnlijke maturiteit uit voor zo’n jonge zangeres die in haar expressieve zang moeiteloos kracht en subtiliteit combineert. We luisteren ademloos naar de verhalen over Andrews omzwervingen, van het wonderlijke openbloeiende  Rookie Dreaming, tedere met ijle sirenenzang gedebiteerde old school folk van Not The End en de door twangende gitaar en zwoele harmoniezang ondersteunde countrysoul van Irene . “The jukebox is playing  a sad song for all the ugly Americans” een opmerkelijke zinsnede uit  How Quickly Your Heart Mends, bij nadere beluistering toch duidelijke meer dan een ordinaire country tearjerker.

Het schrijnende epos Let The Good One Go getuigt van onaardse schoonheid  en de titelsong Honest Life getuigt van een gelijkaardig  goddelijk allure.”Some people take a little more time to grow”. Dat is geenszins het geval voor La Andrews. Songs als Table For One en 15 Highway Lines onderstrepen nog eens het vakmanschap van deze songstress die in schoonheid afsluit met Only in My Mind een  pianoballade. Ryan Adams noemde Andrews een fenomeen, wijze woorden die bij iedere beluistering  van Honest Life bevestigd worden.   De Europese tour brengt Courtney Marie Andrews in maart ook naar de Lage Landen voor enkele concerten.