×

Recensie

Rock

24 maart 2015

Positie 19 Jaarlijst 2015

Courtney Barnett

Sometimes I Sit And Think, And Sometimes I Just Sit

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Pop + Mom , Milk!

Sometimes I Sit And Think, And Sometimes I Just Sit Courtney Barnett Rock 4 Courtney Barnett – Sometimes I Sit And Think, And Sometimes I Just Sit Written in Music https://writteninmusic.com

Toen de Australische singer-songwriter in 2013 haar 2 EP ’s bundelde onder de naam The Double EP: A Sea of Split Peas hadden nog weinig mensen van haar muziek gehoord. Een in 2014 uitgekomen heruitgave op het New Yorkse platenlabel Mom + Pop en een handvol goede liveshows bracht haar muziek een stuk beter onder de welverdiende aandacht. De EP ’s lieten een warm en gezellig rockgeluid horen, waaroverheen Courtney haar licht grappige en zeer persoonlijke teksten zong. Zo op het eerste gehoor niet bijzonder, maar de oprechtheid gekoppeld aan observatiehumor over het alledaagse zorgde toch voor een zeer eigen draai. Tel daarbij op een muzikale aanstekelijkheid die de luisteraar stiekem toch heel erg in de houdgreep hield.

Nu is ze terug voor een volledig album en de messen zijn geslepen, zo lijkt het wel. Observeren van het alledaagse blijkt nog steeds  het sterkste punt van Courtney te zijn. Doodgewone onderwerpen  worden bezongen met tekstuele tegenstellingen, woordgrapjes, dubbele betekenis en een bijtend sarcasme. Dit gebeurd echter wel met een felheid die voorheen nog heel wat minder aanwezig was. Neem het refrein van single Pedestrian At Best, met de tekst

“put me on a pedestal and I’ll only disappoint you
tell me I’m exceptional and I promise to exploit you
give me all your money and I’ll make some origami, honey
I think you’re a joke but I don’t find you very funny” .

Het nummer gaat over het feit dat ze liever niet overschat wil worden, omdat mensen dan teleurgesteld zullen zijn. De manier waarop dit in het lied behandeld wordt is erg grappig. De passende videoclip, met Courtney verkleed als clown die mensen niet aan het lachen kan maken, is al even passend.
Toch is niet elk lied zo luchtig, want Dead Fox gaat bijvoorbeeld over het gevaar van vermoeide vrachtwagenchauffeurs van levensmiddelen in Australie, die door hun lange, uitputtende ritten vaak mensen en dieren aanrijden. De titel verwijst naar het dode dier op de weg, maar ook naar LinFox, een groot transportbedrijf in Australië.

Muzikaal gezien zit het album misschien dan wel wat minder slim in elkaar, maar rauwe gitaren zijn al net zo venijnig als haar teksten. Qua geluid switcht het album moeiteloos van rauwe en energieke garagerock, naar zeer luie “het is te heet om wat te doen en ik doe geen moeite” muziek. De meer uptempo liedjes werken als snel wat aanstekelijker en blijven beter in je hoofd hangen. Toch helpt de luie sfeer van de tragere liedjes de humor van de alledaagse sleur versterken en juist daarom werken deze zo goed. Als voorbeeld is er het uiterst langzaam voortkruipende Small Poppies, dat continue moeite lijkt te hebben om vooruit te komen, maar telkens maar door en door blijft gaan tot er uiteindelijk ruim 7 minuten op de klok staan. Het werkt, omdat het precies aansluit bij de stemming en emoties die Courtney in het lied overdraagt.

Zo is dit vooral tekstueel een heel slim en sterk album geworden. Muzikaal gezien wordt er gezorgd voor de schop onder de kont, die het aanstekelijk en levendig houdt. Veel diepere-, tekstuele lagen zullen enkel opgepakt worden door landgenoten, maar voor de buitenstaander valt er genoeg humor- en scherpte in te herkennen. Het resultaat is een messcherp en zeer persoonlijk album.



  1. Elevator Operator
  2. Pedestrian At Best
  3. An Illustration Of Loneliness (Sleepless In NY)
  4. Small Poppies
  5. Depreston
  6. Aqua Profunda!
  7. Dead Fox
  8. Nobody Really Cares If You Don't Go To The Party
  9. Debbie Downer
  10. Kim's Caravan
  11. Boxing Day Blues