Het Canadese Corridor is een opvallende band. Zo vaak hoor en zie je hier namelijk geen Franstalige jangle pop voorbijkomen. De band uit Montreal legt met Junior een aantrekkelijk set songs neer die je weliswaar dromerig kunt noemen, maar die ook fijne, inderdaad wat jengelende, gitaren laten horen.

Veel songs van Corridor zijn gestut op een lekkere ritmebasis. Wat dat betreft is de openingstrack van de plaat, Topographe, exemplarisch: zweverige, bijna gewijde zang over een straffe drumpartij. Ook Junior wordt aan de grond gehouden, al is het hier de bas die lekker mag domineren. Noem het new wave, postpunk of dreampop; het is in ieder geval een nummer vol subtiele rijkdom, ook aan het gitaarfront. Dit geldt voor het merendeel van de songs op dit album.

Goldie is puntig en gejaagd maar kent nog steeds veel atmosfeer. Bij Corridor werkt dat over het algemeen niet ontkrachtend; het levert juist dat typische, aantrekkelijke geluid op. Een track als Milan stapt opgeruimd voort maar de zang blijft zoals altijd vrij diep in de mix. Domino is een hoogtepunt. Hier klinkt de band net even scherper, ruwer maar een lange instrumentale passage zorgt ervoor dat je nog steeds kunt wegzweven. Dat is ook heel goed mogelijk bij Grand Cheval want deze song klinkt melancholiek en pastoraal; de zonsondergang tegemoet. Pow is een treffende titel voor een nummer dat lekker doorjaagt en ingekleurd wordt met roffels. Het zorgt voor een opleving naar het einde van de plaat toe. Een einde dat wordt vormgegeven door Bang, een zwierige track die sixties popsferen oproept en daardoor wat afwijkt.

De potentie van Corridor werd vorig jaar onderkend door het befaamde Sub Pop dat de Canadezen na hun eerste twee releases inlijfde. Dat betekent dat de band kan profiteren van een betere distributie, iets wat eigenlijk al snel merkbaar was bij deze release want Junior kreeg meer pers dan zijn voorgangers. Het zal interessant zijn te zien wat Corridor in de toekomst gaat doen: de band kan nog meer voor de atmosfeer gaan of bij de volgende plaat juist werken aan een geluid dat iets meer in your face is. Beide richtingen bieden genoeg perspectief, al valt de tweede optie wat te prefereren. Maar als ze nog een plaat maken als dit Junior dan is daar ook weinig mis mee.