Rare stemmetjes, vreemde gitaren en spookachtige melodieën. Het lijkt een kleine trend te worden. Eerder al kwam het Britse Micachu & the Shapes met een album dat zo klonk. Nu is het de beurt aan Connan Mockasin met zijn debuutplaat Forever Dolphin Love, die qua ‘sprookjesachtigheid’ Micachu overtreft.

Connan Mockasin is het pseudoniem van Nieuw-Zeelander Connan Hosford. Hij richtte in 2004 de blues-pop band Connan and the Mockasins op. Na wat vervangingen van bandleden doopte Hosford de band om in Connan Mockasin. Ook de muziek veranderde, naar psychedelische pop. In 2009 deed de band een Europese tour met bevriende band The Veils, en deed tevens enkele optredens met Micachu & the Shapes. Met die laatste is de muziek van Connan Mockasin het best te vergelijken: vreemde, bijna hallucinerende muziek met zweverige zangpartijen.

Forever Dolphin Love is fascinerend. Eerste nummer Megumi The Milkyway Above begint met een koortje van kinderstemmen ‘Hello Connan’. Vervolgens valt de gitaar in met een zacht en dromerig geluid. Dit geldt ook voor de zang. Hosford zingt zelf, maar klinkt vaak meer vrouwelijk dan mannelijk, wat het absurde en geheimzinnige nog wat versterkt. Zijn stem en de gitaar maken dat de plaat constant sprookjesachtig aandoet.

De vraagt rijst bij het luisteren naar naar Forever Dolphin Love hoe Connan Mockasin live zou klinken. Misschien daarom wel komt de plaat in twee cd’s: het gewone studio-album en een live-versie van het album. Het antwoord: betoverend. Hosford’s stem klinkt live wat mannelijker, maar dat doet geen afbreuk aan de betoverende sfeer. De nummers worden geweldig uitgevoerd, met dezelfde mijmerend klinkende gitaar die ook live trippend kan werken. Ook de twee nummers (Unicorn In Uniform en Sneaky Dog Friend) die niet op de studio versie staan, zijn erg geslaagd deze sfeer vast te houden.

Connan Mockasin is opvallend door de zweverige sfeer die de muziek uitstraalt. Ook Londense DJ Erol Alkan hoorde er iets bijzonders in en remixte het titelnummer van de plaat. De mix heeft dezelfde soort geheimzinnigheid over zich, maar maakt het nummer toch wat meer standaard dan het origineel. Het haalt de mystiek rond het nummer weg en kan niet op tegen het origineel. Kortom: deze kleine underground trend van mystieke psychedelische pop mag nog wel even doorzetten.