Met het debuutalbum No Now in de winkels weten we dat Clarence Clarity inderdaad het fenomeen is dat we op basis van zijn eerdere singles zagen aankomen.

Als de ep Who Am Eye, van einde vorig jaar, één ding volledig duidelijk maakte was het dat het nieuwe Britse fenomeen Clarence Clarity muzikaal niet te plaatsen was. Nieuwe electronic held, de nieuwe funkmeester, nieuwe geniale popheld? Allemaal onbeantwoorde vragen omdat zijn songs als een flipperkast alle kanten opschoten. Wat gelijk wel duidelijk wordt met beluistering van No Now is dat Clarence Clarity na de muzikale mindfuck van Who Am Eye nu toch ook meer songgericht te werk is gegaan. Een album vol muzikale heen-en-weer stuiterpop was wellicht ook wat teveel geworden.

No Now overtuigt omdat in de songs zo ontzettend veel muzikale paden zo sterk en spannend zijn uitgewerkt. Songs die soms in duidelijker banen worden geleid, dan weer venijnig, rafelig en volledig onvoorspelbaar klinken. Luister naar de eerste 5 tracks van het album en wordt compleet omver geblazen door alle creatieve muzikale ideeën die Clarence Clarity op je loslaat. Met het geweldige Will To Believe en Alive In The Septic Tank als onnavolgbare klappers daartussen.

Met in totaal 20 tracks, waartussen ook pre- en interludes en sample knip-en plakwerk, schieten ook tracks als Bloodbarf, het superfunky Let’s Shoot Up en Meadow Hopping, Traffic Stopping, Death Splash en het aaneengesloten 1-800-WORSHIP en The Gospel Truth er onmiddellijk uit. Verrassend dat ook Who Am Eye-tracks als Off My Grid Those Who Can’t, Cheat daar zo naadloos tussen passen.

No Now van Clarence Clarity is een album dat op onvergelijkbare wijze dance, funk, rock, pop, r&b en hiphop verbindt. Al is dat een wel heel simpele optelsom van een album wat als geen ander je na beluistering volledig verbijsterd achterlaat. Het plezier van het maken van het album spat uit elke groef. No Now is een even creatieve als inventieve muzikale uitdaging die nergens verzuimt volledig te overtuigen.