Wat zou een Mat Kerekes vol ongeloof naar Nederland opkijken als hij weet dat we hier onze eigen Partij Voor De Dieren hebben. De uit Ohio afkomstige advocaat zet zich namelijk voor dierenrechten in, en leeft volgens de strenge straight edge principes. Buiten deze politieke activiteiten is hij tevens de spreker van het rockende Citizen, die ooit in een grijs verleden als de hardcore emo band The Sound of Glory hun onvrede uitte.

De naamsverandering zorgt ook voor een vernieuwende muzikale aanpak. De ideologische gedachtegang vraagt nu om toegankelijke ruimte waarbij de melodieuze popgerichte invalshoek het van die alternatieve basis wint. De conclusie is dat deze veganist zijn eigen vlees en bloed aan de commercie verkoopt. Als mak lammetje wandelt hij onderdanig het slachthuis binnen om netjes ingepakt de plek des onheil te verlaten. Of is dit alles een onderdeel van een reeds eerder opgezet plan om die diepgang op te offeren en een hoger doel te bereiken? Dat laatste lijkt mij niet het geval.

Life in Your Glass World is de vierde plaat van dit gezelschap welke verder uit de broers Nick (op gitaar) en Eric (op basgitaar) Hamm bestaat. Nee, ik ga hier verder geen grapjes over dit vleesproduct maken, al ligt de humor wel voor het oprapen. De titel is naar de woonplaats van de mannen van Citizen vernoemd, een arbeidersgebied welke voornamelijk van de glasindustrie afhankelijk is. Bij mij roept het vooral herinneringen aan de vergaande 3FM Serious Request glorie op. De would be punkers passen met de radiovriendelijke catchy popsong sound prima in het Glazen Huis.

Citizen ontwikkelt zich tot een maatschappelijk verantwoorde punkrock boyband, met de nadruk op het snellere rockwerk, gelikte beats en de verplichte ballad. Die exploderende felheid is nog net in de hard naar beneden inspelende Death Dance Approximately achtbaan hoorbaar. Al zijn daar door een vijltje wel de scherpere kantjes vanaf geslepen, om zich met zwartgelakte nagels in een rockster maatpak aan het publiek te presenteren. Tekstueel gezien is de track tot een inspiratieloos worstelend writer’s block, en de drang om zich volledig uit te laten kopen door een zakenwaarnemer van een groot platenlabel te herleiden.

Ze richten zich overduidelijk op het prille Amerikaanse highschool publiek welke net als de band nog zoekende naar tienergeluk is om de eenzaamheid leegte op te vullen. En daar ligt de kracht van Citizen. Het is stevig genoeg om tegen je ouders te rebelleren, maar het mist de urgentie om zich daadwerkelijk woedend tegen de maatschappij te verzetten. Het gedateerde Life in Your Glass World is music for the masses. Allemaal wel strak gespeeld, en muzikaal zeker oké, inhoudelijk ontbreekt er net die overtuigende zeggingskracht.