Chuck Hawthorne was mij tot dusver totaal onbekend, het was Amber Cross  die me op het spoor zette van deze singer-songwriter die voor de sound van haar laatste cd Savage On The Downhill inspiratie vond bij het door Ray Bonneville geproduceerde Silver Lining. Bonneville werd terug geëngageerd door Hawthorne maar dit keer enkel uitsluitend als harmonicaspeler die sporadisch  opduikt  naast de delicate achtergrondzang van Libby Koch.

De postuum uitgebrachte cd I Hear Singing die Richard Dobsons weduwe vanuit Zwitserland opstuurde vormde de aanzet. Het nummer I Will Fight No More Forever, dat hier als afsluiter is opgenomen is nestelde zich in zijn hoofd en leverde  meteen het hoofdthema aan voor Fire Out Of Stone. ‘Transformative survival and healing’ zo beschrijft Hawthorne het zelf, gelukkig leidt dat niet tot van die zweverige, esoterische toestanden.

Hawthorne werkt weliswaar in een traditionele countrystijl, naast zijn akoestische fingerpicking horen we die fijne kampvuurharmonica van Bonneville in Arrowhead Porcupine, het tedere New Generation en Worthy Of The Sea waarbij de pedalsteel de melancholische sfeer versterkt.

In het ruimer geïnstrumenteerde Broken Good wordt het tempo enigszins opgedreven door fiddle en drums die ook de opener Such Is Life( C’est La Vie) aandrijven en de allerlaatste rit van een biker beschrijft die al rokend op zijn oude Indian motor roekeloos over de highways denderde.

Hawnthorne weet met zijn compacte verhalen sterke beelden op te roepen zoals in het ingetogen Amarillo Wind dat je bij voorkeur met de ogen dicht beluisterd. Een van de vele hoogtepunten, samen met  Standing Alone, een emotioneel eerbetoon aan  Felipe Montoya, een saloonmaat die een autocrash niet overleefde. Verplichte aanschaf voor de liefhebbers van storytellers in een authentiek Americana decor.