×

Recensie

Jazz

12 november 2016

Chris Abrahams

Climb

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Vegetable Records

Climb Chris Abrahams Jazz 4.5 Chris Abrahams – Climb Written in Music https://writteninmusic.com

Chris Abrahams is het best gekend van het experimentele Australische jazztrio The Necks, die onlangs het veruit uitstekende Vertigo – een huiveringwekkende knal van een album – uitbrachten. Minder bekend is dat hij met een zekere regelmaat releases onder zijn eigen naam uitbrengt. Climb is zijn tiende album, en zijn vijfde solo pianoalbum. Die kwam tot stand via een selectie uit honderden, zo niet duizenden uren werk. Abrahams geniet alom grote waardering onder muzikanten, hetgeen nog maar eens in de verf gezet wordt met dit nieuwe album. Hij is meer dan rusteloos in zijn zoektocht naar nieuwe perspectieven op muziek.

Het nieuwe album volgt Streaming (uit 2006) op. Ondertussen speelde Abrahams bij een hele gevarieerde stoet aan andere muzikale projecten, bracht hij vier solo electro akoestische albums voor het room40 label (waaronder het meest recente Fluid To The Influence) en toerde doorheen de wereld met The Necks.

Over dit nieuwe album zegt Abrahams dat het ontzettend belangrijk voor hem is. Jarenlang nam hij solo pianostukken op met het plan om die uit te brengen als een samenhangend geheel; een heel andere ervaring dan de studio intrekken om er een heel album op te nemen. Een van de meest grote verschillen is dat de vooruitgang aan het werk vanzelfsprekend veel trager verloopt en eenvoudigweg meer reflectie op de composities toelaat.

En dat is er ook aan te horen. De zeven tracks op dit album vloeien uiterst vrij en organisch in elkaar over, zodat er sprake is van een mooi geheel. Misschien was het zelfs beter om de stukken, net als Vertigo als een en dezelfde track aan de luisteraar te presenteren. Al hebben de composities wel een eigen persoonlijkheid en traject en bieden ze een inzicht op de verschillende inspiraties en gemoedstoestanden van de pianist-componist.

Heerlijke pianomuziek is dit waarbij Abrahams in alle vrijheid zijn weg gaat. Zijn composities neigen dan al wel naar ambient, toch weet hij hier een emotionele indruk na te laten. Bij een eerste beluistering valt op dat het een relatief korte, maar vooral erg krachtige muzikale ervaring betreft die zijn sporen direct nalaat. En dan is er ook die onwerkelijk prachtige hoes, waarvoor Steve Heather verantwoordelijk is. Die toont een kleurrijke, haast onbeschrijfbare dierlijke gestalte waarin met een nauwkeurige blik zowel onder meer een octopus, vis, slang, cobra te herkennen zijn.

In de kern van zijn spel is er verandering, verrassing en contrast. En dat maakt Climb ook net zo boeiend. Nergens is er sprake van routine. Integendeel, Abrahams weet uit de vrije hand schoonheid en verwondering op te roepen. En kan af en toe ook onheilspellend uit de hoek komen. Verwacht allerminst dus een braaf, afgelikt solo piano-album. Daarvoor is Abrahams veel te eigenzinnig. In die zin verschilt zijn aanpak niet zo gek veel van die van het moederschip The Necks, die ook na 3 decaden aan muzikale ervaringen steevast nieuw terrein blijven opzoeken.

Opener Roller bijvoorbeeld klinkt eerst nog wondermooi en introspectief, maar wekt algauw een rond zijn as tollende beweging op, terwijl het dik negen minuten lang uitgestrekte The Sleepings And The Drifts aangeeft dat ook tijdens de slaperige, nachtelijke uurtjes het moeilijk blijft om de zorgen helemaal te vergeten.

Een track als het huiveringwekkende Overlap met zijn vreemde – nu ja – elkaar overlappende patronen blijkt bij meerdere luisterbeurten een fraai en kundig in elkaar gewoven meesterwerkje te zijn. En tijdens het hypnotische Fern Scrapes neemt Abrahams voor het eerst een nerveus trillend pianospel op. Gaandeweg werkt Abrahams zich deskundig en ervaren naar een bloedstollende finale met Shoreline.

Climb is een album waarvan de pracht zich maar pas bij meerdere luisterbeurten prijsgeeft. Een meer dan heerlijke pianotrip voor de muziekluisteraar die alleen maar met het aller-allerbeste genoegen neemt. Intussen is Abrahams al een tijdje bezig aan nieuw werk, een muzikale score voor Lady Eats Apples (een productie van Back To Back Theatre), zo blijkt.

Last but not least : Abrahams tourt uiteraard ook met The Necks, die momenteel hun dertigjarig bestaan vieren. Die tour brengt hen onder meer naar Rotterdam (19 november, LantarenVenster) en Amsterdam (20 November, Bimhuis – The Chain Event).



  1. Rolling
  2. The Drifter and the Sleeps
  3. Overlap
  4. Fern Scrapes
  5. Dog Rose
  6. Sunshine