Dat de vocalist van het uit Salt Lake City afkomstige Choir Boy een voorliefde voor bloederige B-films horrorelementen en duistere gothic heeft is vooral op de albumhoezen en de met bloed doordrenkte teksten zichtbaar. Er zit in kopstuk Adam Klopp overduidelijk een dromerige rusteloos persoon verscholen. Het heeft aan de ene kant iets lachwekkends terwijl er ook diepe ernst in deze dolende ziel schuilt. Een buitenstaander die het trieste van een pierrot clown weet in zijn angstaanjagende uitstraling verwerkt, maar die daar net niet helemaal in slaagt.

Gathering Swans is het logische vervolg op het vier jaar eerder verschenen Passive with Desire debuut. De donkere randjes zijn met de opkomst van het zonlicht verdwenen, het punkverleden van Adam Klopp is als een oude geest in een afgesloten doodskist achtergebleven. Gewekt door de St. Angela Merici kerkklokken laat Choir Boy een half dronken slaperige indruk achter. Met in gedachte nog conservatief in het verleden, gevangen in de toegankelijke synthpop uit de jaren tachtig.

Met zijn hoge stemgeluid en androgene verschijning past de zanger precies tussen de lustige New Romantics die eind jaren zeventig hun extravagante uiterlijk in de Londense nachtclubs tentoonstelden. Oudgediende Chaz Costello haalt uit zijn basgitaar die kenmerkende drukkende sound tevoorschijn, waardoor het wel degelijk blijkt dat ze meer zijn dan de zoveelste keyboard georiënteerde act. Ook de strakke saxofoonpartijen van nieuweling en tevens op toetsen actieve Jeff Kleinman zijn tot de cleane New Wave variant te herleiden. Michael Paulsen voltooit het viertal, al is zijn rol tot sfeervolle gitaarakkoorden beperkt gebleven.

Toch lijkt het net alsof alle emoties eruit gefilterd zijn. Ondanks de wanhopige voordracht komt het allemaal wat doods over. Je veert op als de huppelende Complainer single voorbij komt, en dat is dan ook voornamelijk vanwege de kracht van Chaz Costello. Deze muzikant is de rest van Choir Boy duidelijk ontgroeid. Misschien ben ik te verwend door de kleurrijke flamboyante muzikanten die vroeger mijn muziekkeuzes kietelden, waardoor er een te kritische kijk op het hedendaagse op vintage pop leunende Choir Boy plaatsvindt.

Valt er verder dan niks positiefs te melden. Zeker wel! Voor de nostalgische zwartkijker is dit een mooie aanvulling op zijn platenverzameling, en kan deze prima tussen oude klassiekers op een clubavond gedraaid worden. Er is onder de navelstaarders niemand die het verschil opmerkt. Als ze het afsluitende Gathering Swans titelstuk met een zware grafstem zingen, klinkt het waarschijnlijk prachtig indrukwekkend. De diepgaande tekst past daar verder prima bij.