Er zijn van die artiesten die op de rand van de vergetelheid staan, tot ze ineens ‘out of the blue’ weer een album uitbrengen. De ene keer is zo’n cd een goede reden om de artiest met enige dwang in de afgrond van de persoonlijke muzikale herinnering te sturen, een andere keer ben je juist blij verrast door al die heerlijk opborrelende tonen van nostalgie. Dat laatste geldt ook voor Chi Coltrane. Wie? Ja, Chi Coltrane…

Inderdaad, het is alweer even geleden, dus maar even een opfrisser: begin jaren zeventig is ze een grote belofte, een Bonnie Tyler-achtige blonde vamp met een strot als Shirley Bassey, deze Amerikaanse dochter van een Duitse vader en Canadese moeder. Ook in Nederland weet ze de hitlijsten te bestormen met nummers als Go Like Elijah (drie weken op nummer 1 in de Nederlandse Top 40) en You Were My friend. Tot midden jaren 80, dan wordt het ineens stil rondom haar. Zo heel af en toe doet ze nog wat muzikaals (zo werkt ze bijvoorbeeld aan een soundtrack), maar nieuw werk van haarzelf blijft uit. Tot nu, want The First Lady Of Rock is dus terug, met Yesterday, Today & Forever.

Wat we krijgen is een compilatie waarop naast de oude krakers ook nog nieuwe beloftes staan. De bestaande nummers komen van vier eerdere albums en gekozen is voor een grote variëteit. Dat maakt het een prettige cd, voor elke stemming wat: van lekker swingen tot ingetogen ballades. Welk genre het ook wordt, altijd aanwezig is die stem. Wat opvalt is dat ze die vocale kracht nog altijd heeft. Al bij het eerste nummer hoor je die, met die zo herkenbare, overslaande Dionne Warwick-achtige stem, die waanzinnige stem.

De kracht van het weglaten, dat is iets wat de muziek van Chi Coltrane niet zo kent. Liever pakt ze flink uit. Dat hoor je op Goin’ Round, een verlate discotrack uit 1981 met een opening waardoor je je in een aflevering van Knight Rider waant. Je hoort het op het bombastische maar oh zo waanzinnig indrukwekkende Don’t Forget The Queen, waarop ze ruim zeven minuten knalt. En je hoort het op het opzwepende Halleluja uit 1972, waarmee zich dit album afsluit. In totaal negentien nummers, bijna anderhalf uur genieten. Haal de spiegelbol maar van zolder!

Het album maakt duidelijk waarom Chi Coltrane destijds die grote belofte was. Aan de oude nummers, maar ook aan de nieuwe. En dat zou misschien (met veel klemtoon op dat woord) dan ook het enige punt van kritiek kunnen opwerpen: dat ze nog altijd doet wat ze toen al deed. Beste critici, laat haar! Want als iets goed is, is dat dan erg? Andere vraag die misschien meer op zijn plek is, is of ze met dit album veel nieuwe jonge fans zal krijgen. Ach, laat het antwoord opnieuw ‘nee’ zijn, dan nog is Yesterday, Today & Forever voor de bestaande fans een meer dan welkome verrassing. Trouwens ook voor de mensen die Chi Coltrane bijna waren vergeten!

Nieuwsgierig geworden? Weet dan dat er niet alleen een nieuw album is, ook is Chi Coltrane weer op tournee. Met de oude hits, aangevuld met nieuw werk. Gaat dat zien!