De rockband Chat Pile uit Oklahoma heeft het woord ‘subtiel’ niet uitgevonden. Met hun sterke 90’s invloed en hang naar de muziek van het Amphetamine Reptile platenlabel doen ze al snel denken aan bikkelharde jongens als Unsane, Cherubs, The Jesus Lizard als ook het meer recente Daughters. Om maar eerlijk te zijn, vernieuwing hoef je hier totaal niet te verwachten: agressieve cirkelzaag gitaren en zowel basgitaar als drums op standje betonmolen, met daarover de intense zang. De liefhebbers weten genoeg, andere luisteraars ook en kunnen zich maar beter wegsnellen. Is er dan niets dat de band onderscheidt? Jawel, ze presteren het nog cynischer te zijn dan hun genre genoten en de emotie van zanger Randy Heyer AKA Raygun Busch zit tegen het psychotische aan, om daar zelfs ver overheen te gaan. Na twee al erg sterke EP’s laat nieuw album God’s Country pas echt goed horen waar ze voor staan.

Opener Slaughterhouse zet nechanische drums in die in het begin herrineringen oproepen aan industrialband Godflesh. Mooi is anders, ijskoud, maar wel effectief. Daarnaast klinkt de zang zo terneergeslagen dat je inderdaad goed kan inbeelden over de misère die in een slachthuis plaatsvind:  “And the sad eyes, goddamnit And the screaming”. Dan te bedenken dat we pas één nummer op weg zijn! In Why wordt vervolgens op intense wijze het daklozenprobleem je hersenpan in gebeukt met cementmolen baspartijen en duidelijk ontdane zang die steeds maar de mantra blijft herhalen van, “Why do people havе to live outside?” . Tsjah, wie weten het eigenlijk ook niet – Chat Pile, maar je hebt helemaal gelijk! Wicked Puppet Dance wijkt vervolgens af van het muzikale patroon, door haast luchtig of zomers te klinken, maar ondertussen wel met Jason Voorhees invloeden te strooien. Het lied voelt zo dus als één van de weinigen hier iets minder persoonlijk. Ook I Don’t Care If I Burn doorbreekt het patroon van lomp noiserockalbum we krijgen een soort ballad te horen, met spoken word en field recordings die zeer doet denken Suicide en Alan Vega, met de maniakale maar toch droge voortdracht.

Over psychotische afsluiter Grimace_Smoking_Weed.Jpeg moet niet te veel gezegd worden, Maar als je na het horen van deze track nog niet de muren in de woonkamer op je voelt af komen en voor de zekerheid even kijkt of je balkondeur dicht zit en  er geen mogelijkheid is om in aanraking te komen met al de scherpe voorwerpen in je keuken ben je heel sterk. Feedbackende gitaren begeleiden een bad trip, een te lang durende psychose, een doodswens? “Open the window now and jump out face first. I know we’re not that high. But if I do it right I could break my neck.” Het is op dat moment dat je haast naar de geluidsinstallatie schreeuwt, “doe nou niet! Alsjeblieft!” Hopelijk is Raygun Busch er bovenop gekomen en krijgen we een heerlijk lomp, allesvernietigend en niets ontziend cynisch tweede Chat Pile album in de toekomst, Het is wellicht niet wat de wereld echt nodig voelt, maar wel wat ze zo af en toe voelen van tijd tot tijd. Toch?