Dwaal/Gruis is een album met acht tracks van een heel apart karakter. Het is namelijk een mix van geluidskunst en woordkunst. De woordkunstenaars zijn spoken word artiesten Charlotte Beerda en Hugo de Haas van Dorser aka Wordbites. De elektronische geluidskunst wordt verzorgd door Ard Zacht. In feite is het een mix van muziek en poëzie die niet gezongen wordt maar gesproken. De elektronische muziek ondersteunt de teksten die in zijn geheel staan afgedrukt in het cd-boekje van 16 pagina’s.

Dwaal/Gruis gaat over breken en helen, geboren worden en verder gaan. De teksten zijn nogal filosofisch van aard, de muziek dwaalt tussen elektronica en jazz in.  Vijf teksten worden gesproken door Charlotte Beerda, drie door Wordbites. De eerste track Alles is aards begint met lichte zweverige elektronica en de door Beerda gesproken tekst: ‘alles is aards/ik ben dwaalstof/jij de overkant’.

Meteen al vergt dat een andere manier van luisteren dan naar albums met songs waar de muziek belangrijker is dan de tekst. Want hier is de poëzie belangrijker dan de muziek. De muziek leidt niet af van de tekst maar geeft haar extra cachet. Poëzie en muziek zijn één!  Dat geldt voor het hele album.

In de tweede track Zie hier een zoon weerklinken Ard’s elektronische klanken ook los van de poëzie die huiselijk en intiem is en gaat over de geboorte van een zoon. Deze zinnen van Beerda spreken voor zich: ‘nog maar even geleden waren we samen één/en dan die zuchtjes die steuntjes zijn adem/het mooiste geluid en dan’.

In Eerste Keer borduurt Wordbites hier rustig op voort: ‘de eerste keer was mijn geboorte volmaakt in witregels’. In Dichter zonder pen laat Beerda horen: ‘ik zucht mijn gedicht/tussen de kieren van de dag’. ‘Het leven is niet als papier maar als mijn zwevende woorden’.

De voordrachten van Beerda en Wordbites zijn heel relaxed. En dat geldt zeker ook voor de door Wordbites gesproken lange reflectieve tekst Ze vroeg. ‘Dat kinderen niet belast zijn door de veelheid van dingen’ is een rake constatering!

Tot dan toe zijn de gedichten verhalend van karakter en zijn sowieso filosofieën over het leven. Met regelmatig mooie zinnen als ‘ik trek de dagen van me af als pleisters’ uit Beerda’s Ik groei de moed. Bij het eindeloze van Wordbites is een tekst vol woordspelingen en nieuwe uitdrukkingen zoals ‘unknownieme mangelmoes’. De track begint met een bonkend ritme. De muziek is hier sowieso meer opwindend.

De laatste track Constructie bestaat uit twee delen, de eerste gesproken door Wordbites, de tweede door Beerda. De eerste klinkt wat zwaarmoedig, de tweede begint met hemelse muziek die vervolgens zwaarder en meer psychedelisch wordt. Muziek en tekst vallen samen maar ook uiteen. Dat kan van meer tracks gezegd worden. Qua woordkunst laten Beerda en Wordbites zich inspireren door onder andere  Simon Vinkenoog, Ton Lebbink en meer actueel Spinvis. Maar in zijn geheel zijn ze toch anders, mede door de muziek en de productie van Ard Zacht die wordt ondersteund door Jens Wierckx (drums), Prashant Samlal (gitaar) en Sjoerd de Roon (bas). Je zou kunnen zeggen dat de muziek zowel de witregels van de poëzie invult als ook de gesproken zinnen benadrukt.