Als zoon van een alleenstaande moeder heeft Charley Crockett, een afstammeling van de volksheld Davy Crockett, het niet  altijd gemakkelijk. De vrijheid lonkt en Charley ontvlucht op jonge leeftijd San Benito, de Texaanse stad van Tejano-man Freddy Fender, al liftend en via de treinsporen trekt hij de wijde wereld in met zijn gitaar. Zo verzeilt hij in de straten van New Orleans en de metro van New York City. De omzwervingen leidden naar Europa, zo verblijft hij als busker in Parijs, resideert in Spanje, en Noord Afrika Onderweg stilt hij zijn muzikale honger met country, jazz en blues. Crockett keert terug naar Texas en bundelt zijn eerste songs op  A Stolen Jewel. De opvolger In The Night is geïnspireerd door zijn Texaanse countryroots en de in Louisiana opgevangen jazz- en bluesstuff.

Het vorig jaar uitgebrachte Lil’G.L.’s Honky Tonk Jubilee is integraal opgebouwd met Crockett’s favorieten uit het Honky Tonk tijdperk en gestoffeerd met respectvolle interpretaties van traditioneel werk van  Roy Acuff, Ernst Tubb, en uiteraard Hank Williams. Zijn persoonlijke verhalen werden in Memphis inblikt in de legendarische studio van Sam Philips zette de jonge maar ervaren medewerker van Dave Cobb,  Matt Ross-Spang zo’n dozijn songs op tape. Het geheel neemt nauwelijks 30 minuten in beslag met snapshots die meestal nauwelijks de twee minuten grens overschrijden maar onveranderlijk de variatie en diep doorleefde benadering van Crokett illustreren die met de hulp van met zijn met extra muzikanten aangevulde tourband The Blue Drifters  in een meer soulgetint perspectief  geplaatst wordt.

I Wanna Cry , grijpt terug naar de tijd in Texas en is een ode aan zijn betreurde oudere zuster in Port Arthur, het verhaal walst behoedzaam op accordeontonen en primitieve percussie en is op authentieke cajun leest geschoeid. We worden meteen meegevoerd in de leefwereld van de troubadour en die onthult vooral harde tijden in een troosteloos bestaan, even luisteren naar  het smartelijke country getinte The Sky’d Become Teardrops volstaat.

In de aangrijpende countrysoul van Ain’t Gonna Worry Child schemert even enige hoop op beterschap door maar die wordt meteen de kop ingedrukt met de aangrijpende pianoballade How Long Will I Last. If Not The Fool en Lonesome As A Shadow blijven ondanks de vrolijk huppelende barrelhouse piano mistroostige klaagzangen. En dat geldt eveneens voor meer funky passages, zoals het met opvallend blaaswerk van verrijkte en op een gospelorgel gebouwde smeekbede Help me Georgia en Sad & Bluen zelfs een op strak ritmisch gitaarwerk schuifelende Lil’ Girls Name en Oh So Shaky dat enigszins aan Bill Withers herinnert.

In deze muzikale gumbo van country, gospelblues, cajun en jazz en Blues R&B van New Orleans R&B is er uiteraard plaats voor de specifieke mix van de Lonestar State, getuige een opgewekt rockend Goin’ Back To Texas. De akoestische Change Yo’Mind met ver op de achtergrond gedempte blazers is een sobere, aangrijpende afsluiter die de klasse van Charley Crockett nog eens ondubbelzinnig etaleert. Als de concert organisatoren op 29 juli even naar ’t Wasven in Eindhoven willen afzakken lijkt een plaatsje  voor deze eclectische troubadour op onze rootspodia onafwendbaar.