Het begin en het einde van het leven valt onder normale omstandigheden niet te plannen. Het is tragisch als de geboorte van iets moois met het overlijden van een dierbare persoon samenvalt. Dat overkomt Chantal Acda als ze haar dochter ter wereld brengt en vrijwel tegelijkertijd afscheid van haar lievelingsoma afscheid neemt. Figuurlijk draagt deze als een goedkeurende schaduw uit het verleden de rol op zich om als metgezel en met wijze raad Chantal Acda in het indrukwekkende opwekkende eerbetoon Wolfmother bij te staan.

We leven nu allemaal in een achtbaan gevuld met ingehouden emoties. Chantal Acda toont zich kwetsbaar, lichtelijk gebroken maar ook warm, zelfverzekerd en vooral moederlijk. Gevoelens die in haar stem samenkomen, en waarmee ze de ziel van de wereld breekt. Het is allemaal stukken toegankelijker dan het avontuurlijke PŪWAWAU meesterwerk en zoekt meer die aansluiting met het aardse Bounce Back op. Het neemt niet weg dat de uit Helmond afkomstige zangeres vanuit haar woonplaats in Antwerpen met Saturday Moon weer een overtuigende prachtplaat aflevert.

Het ontroerende Saturday Moon titelnummer wordt bewust als single vooruitgeschoven, waarna Chantal Acda nu het gelijknamige album presenteert. De melancholische track vormt de sleutelsong op de plaat waar de zangeres misschien wel haar meest persoonlijke kant laat horen. Nostalgische herinneringen die naar haar jeugd teruggaan en waarbij ze stevig de hand van grootmoeder vasthoudt terwijl die haar met de schoonheden van de natuur kennis laat maken. Het beeld van een klein jong meisje dat trots met een veldboeket thuiskomt.

Als je noodgedwongen op het moment dat de wereld stilvalt binnen zit, komt er tijd voor zaken vrij die lang zijn blijven liggen. Oude fotoalbums worden geordend en vallen met dierbare herinneringen samen die ergens ver weggestopt in het geheugen hun plekje vinden. Hoe ouder je wordt hoe meer je jezelf met belangrijke personen uit het leven gaat identificeren. In haar moederrol zullen er vast wel vergelijkingen met de krachtige oude vrouw zijn die onbewust haar visie op het leven aan haar kleindochter meegeeft. Tussen die plaatjes uit het verleden zitten ook oude jeugdliefdes verborgen, die wanhopig in het liefdevolle aandoenlijke door violiste Beatrijs De Klerck ondersteunende The Letter op een antwoord wachten .

Conflict of Minds geeft voortreffelijk het verstikkende gevoel aan van het continu op elkaars lip zitten. De vrijheidsbeperking die Covid-19 oplegt heeft zijn vernietigende weerslag op lange stabiele relaties. Een pijnlijke verslaglegging die hard confronterend binnenkomt. De schoonheid zit hem vooral in de neerslachtige uitvoering waarmee Chantal Acda zich naast de breekbare van Portishead bekende triphopzangeres Beth Gibbons plaatst. Thematisch komt het ook nog in het afsluitende Waiting terug, waarbij het langdurige geduld opraakt, en de grip met de liefde vervaagd. De vocale trilling is terug, alleen is de voordracht hoopvol en zijn het de aanwezige overige vocalisten die haar zoveel steun geven.

Dat Chantal Acda een geliefde muzikant is blijkt ook nu weer aan het grote aantal gastartiesten die prominent op de achterkant van de plaat vernoemd worden. Hun bijdrage is blijkbaar van even grote waarde als het achttal nummers die daarnaast vermeld staan. Zoals te verwachten is haar partner en tevens jazzdrummer Eric Thielemans aanwezig, die tevens samen met Chantal Acda Saturday Moon produceert. Ook bassist Alan Gevaert van het op dit moment minder actieve dEUS werkt in het verleden al vaker met de vocalist samen en neemt hier een groot gedeelte van de basakkoorden voor zijn rekening. De IJslandse Borgar Magnason verzorgt met zijn staande bas de overige partijen.

Trompettist Gerd van Mulders is Chantals vroegere Isbells maatje en tegenwoordig met de tevens presente pianist Pieter Van Dessel in de postrockband Marble Sounds actief. Niels van Heertum is een aan het conservatorium afgestudeerde tenortuba blazer. Bill Frisell is een legendarische gitaarheld die een gigantische lijst aan gastoptredens bij blues- en funkgrootheden op zijn naam heeft staan. Een bont veelzijdig gezelschap dus welke nog met een zestal vocalisten en de veelzijdige gitaristen Rodriguez Vangama en Shahzad Ismaily aangevuld wordt.

Het Disappear prijsnummer is een grimmig duet met de van Low bekende Mimi Parker. Samen met haar partner Alan Sparhawk vormen ze de boegbeelden van deze invloedrijke Amerikaanse soft indie popband, deze gitarist voegt een imposante donkere chaos aan het geheel toe. Back Against the Wall combineert het singer-songwriter talent Chantal Acda met de liefde voor haar kudde IJslandse paarden, die centraal in het voort sjokkende luie country ritme staan. De dromerige folk kant van haar Isbells collega’s hoor je nog enigszins in Time Frames terug.

Het is wonderbaarlijk hoe het Chantal Acda lukt om juist die intieme sfeer te creëren en zich niet door het overschot aan kwaliteiten van de overige sterspelers laat verleiden. Wat moet dit een bijzondere ervaring zijn om dit muzikale collectief in de toekomst op het podium te aanschouwen. Haar oma zal trots op haar zijn geweest, de voorbeeldfunctie van deze krachtige persoonlijkheid reflecteert zich in volle overgave op haar sterke kleindochter.