×

Recensie

Jazz

08 oktober 2018

Cécile McLorin Salvant

The Window

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Mack Avenue

The Window Cécile McLorin Salvant Jazz 4 Cécile McLorin Salvant – The Window Written in Music https://writteninmusic.com

Cécile McLoran Solvant duwt na het terecht met een Grammy Award gewaardeerde Dream & Daggers nog eens flink door. Op haar nieuwste album The Window, haar vijfde inmiddels, is de insteek duidelijk: een piano (Sullivan Fortner) en haar unieke, uit duizenden herkenbare stem. Beiden nemen de vrijheid om voluit voor improvisatie te gaan en te dollen met harmonie, melodie en frasering.

Daarmee is ook duidelijk dat Salvant de voorgeschiedenis wat van zich af schudt. Merk hoe de onschuldig en naïef ogende jongedame van weleer, met heerlijke prachtplaten als Womanchild, For One To Love en het wonderlijke Dream & Daggers op het CV, met dit nieuwe werkstuk helemaal doorgroeit tot een échte jazzdiva. Verschil met het voorgaande album Dreams & Daggers is dat McLorin Salvant hier alles stript tot slechts piano en stem dus, met de uitzondering van saxofoniste Melissa Albana die het duo vervoegt op The Peacocks. De focus komt daarbij helemaal te liggen op de combinatie van haar flexibele, wendbare stem en het heerlijk vrije pianospel van Fortner.

Qua composities maakt ze dankbaar gebruik van het grote jazzboek met standards, waarbij ze onder meer halt houdt bij Cole Porter (Were Thine That Special Face), bij Richard Rodgers/Lorenz Hart (Everything I’ve Got Belongs To You) en bij vele anderen. Opvallend: tijdens twee tracks (het zelfgepende A Clef en J’ai L’ Cafard) bedient ze zich van het Frans, waardoor het album een extra vintage cachet krijgt. Niet eens zo gek, als je weet dat haar vader Haïtiaans is en haar moeder Française.

Je hoort meteen dat naast een klassieke scholing er ook een uitgesproken voorliefde is voor de grote jazzdiva’s van weleer, zoals onder meer Sarah Vaughn die als een richtinggevend voorbeeld geldt. Naast jazz zit er ook een fikse dosis onversneden blues (Buddy Johnsons’ Ever Since The One I Love’s Been Gone) in het hier gepresenteerde materiaal. McLorin zingt als vanouds met volle overgave, bezield en met passie.

Net zoals op Dreams & Daggers houdt McLorin Salvant vast aan een mix van studio- en liveopnames, wat best aangenaam is om naar te luisteren. Evenzeer werkt net dat soms verwarrend, daar de combinatie eerder onconventioneel en ongebruikelijk blijft. Het idee om een sober, intiem, tot de essentie gestript album te maken, is uitstekend. Toch slaat ze in de uitvoering ervan net daarom soms ook de plank wat mis. Zo kan de indruk ontstaan van wat overacting, zeker ook omdat Salvant zich op The Window bijzonder veel vrijheden permitteert.

Als geheel zou je mogelijkerwijs liever hebben gehad dat er op het erg kale en sobere The Window net iets meer variatie aanwezig zou zijn. De inzet van een extra saxofonist is prima, maar is in het maar liefst zeventien tracks tellende geheel wat mager. Daardoor blijft over: een piano en een stem. In veel gevallen is niet veel meer nodig, zo blijkt alweer.



  1. Visions
  2. One Step Ahead
  3. By Myself
  4. The Sweetest Sounds
  5. Ever Since The One I Love's Been Gone
  6. À Clef
  7. Obsession
  8. Wild Is Love
  9. J'ai L'cafard
  10. Somewhere
  11. The Gentleman Is A Dope
  12. Trouble Is A Man
  13. Were Thine That Special Face
  14. I've Got Your Number
  15. Tell Me Why
  16. Everything I've Got Belongs To You
  17. The Peacocks