“I am a country song”, zingt deze blonde jongedame, in de opener vermeldt Catherine Britt Hank Williams en George Jones als trouwe bondgenoten in de moeilijke momenten die ze in Australië beleefde vond ze troost in de country. Op haar veertiende neemt ze al een EP-tje op geproduceerd door Bill Chambers, zijn getalenteerde dochter Kacey, een vriendin van Britt, zong mee. Enkele van die songs verzeilen nog tijdens haar tienerjaren op haar debuut Dusty Smiles and Heartbreak Cures.

Na een tournee met Chris Isaak in haar thuisland vertrekt ze naar Nashville waar ze met gerenommeerde sessiemuzikanten samenwerkt om na enkele jaren en langspelers ontgoocheld terug  te keren naar de Oostkust van Australië. Gelukkig gaat ze daar verder met  het componeren van songs die op een handvol langspelers belanden met enkele opmerkelijke duetten met Guy Clark en Steve Earle.

Op Home Truths vinden we weerom zo’n fijne duetten terug. In Country Fan kweelt ze wellustig aan de zijde van Aussie cowboy Lee Karnaghan, met haar bij momenten sterk aan Dolly Parton herinnerde timbre zuigt ze meteen de aandacht naar zich toe. Evenals La Parton weet ze in samen werking met fijne muzikanten aangename countrysongs te assembleren die in The Hillbilly Hut voortreffelijk, wellicht soms iets te gladjes, uitgevoerd worden.

In Hard To Love wordt ze door bluegrassman Jim Lauderdale geflankeerd, fiddle, alomtegenwoordige pedalsteel van Michel Rose creëren samen met het snarenarsenaal van Duncan Toombs en producer Michael Muchow een authentieke countrysfeer die de fraaie zang optilt. Of het nu weemoedig balladewerk als Mother of de slepende titelsong Home Truths betreft, nergens verbleken de verrichtingen van Catherine Britt bij de hedendaagse countrydiva’s die in de VS de populaire traditie in ere houden.