Vrijwel iedereen in Nederland (en omstreken) kent Carice van Houten vooral als actrice, filmster.  Maar na dappere pogingen van onder meer Scarlett Johansson en Zooey Deschanel (She & Him) waagt ook Carice  zich nu op het muzikale pad. Met haar debuut-album See You On The Ice bewijst Carice echter meteen dat ze ook muzikaal een hoofdrol op kan eisen.

Dat ze kan zingen hoorden we twee jaar gelden al toen ze eenmalig met Kane het nummer No Surrender zong, in het TV-programma Giro 555 voor Haïti. Het leverde, naast de aandacht voor het goede doel, meteen een nummer 1-positie op in de Single Top 100. Iedereen die Carice echt kent, weet dat muziek altijd al heel belangrijk voor haar geweest is. Al in 1995 legde ze de basis voor haar zangtalent toen ze werd aangenomen op de Academie voor Kleinkunst. Hoewel de meeste tijd en aandacht in het vervolg van het carrière naar acteren verschoof, bleef muziek een grote rol spelen in het leven van Carice. Ze zong bijvoorbeeld in 2004 in de theatervoorstelling Ren Lenny Ren van Acda & De Munnik en mocht in 2010 een eigen muzikale avond samenstellen in het Utrechtse Vredenburg: De Nacht Van Carice, met optredens van onder meer Josh Rouse, Coparck en Rufus Wainwright.

Net als Tori Amos op haar album American Doll Posse (2007) lijkt Carice van Houten op See You On The Ice ook als zangeres regelmatig een andere rol te spelen. Het album kent namelijk elf nummers die vaak behoorlijk uiteenlopen qua stijl. Dat heeft natuurlijk vooral te maken met de imposante gastenlijst die zorgt voor de ‘ muzikale slagroom op het ijs’. Om te beginnen is het album geproduceerd door JB Meyers, die eigenlijk gezien mag worden als de gangmaker en ‘aanstichter’ van dit album. EMI vroeg hem namelijk  of hij een album met Carice wilde opnemen, daar werd de basis gelegd voor See You On The Ice. Howe Gelb schreef twee songs voor het album: Particle Of Ligth, met een fraaie gastrol voor niemand minder dan Antony Hegarty, Recovery Mission en Broken Shells, waarin hij zelf naast Carice vocaal opduikt en Jon Allen de achtergrondzang voor zijn rekening neemt. Marc Ribot, de gitarist van onder meer Tom Waits  schreef het prachtige nummer End Of The World en is daar zelf ook op te horen. Daarnaast schreef Ken Stringfellow (The Posies) mee op Something Funny en wordt Carice verder muzikaal ondersteund door Pim Kops en Roland Brunt (De Dijk), Joost Kroon (o.a. Kane), Steve Shalley (o.a. Sonic Youth) en het Metropool Orkest onder leiding van Jules Buckley.

Het levert een prima en uiterst gevarieerd album op dat meteen verrast met het spannend klinkende Siren To The Sea. Erg mooi is het rustige, vol emotie zittende zelfgeschreven Time. De poppy kant van Carice klinkt door in Emily, dat doet denken aan nummers van Blondie. Weer een andere ‘rol’ speelt ze in het sexy nummer You.Me.Bed.Now. Broken Shells, het duet met Howe Gelb ademt alles wat een Serge Gainsbourg-song zo mooi maakt. Antony (zonder Johnsons) tilt Particle Of Light naar een hoger niveau en het prachtige, rustieke, door het Metropole Orkest van strijkers voorziene I’m Here laat weer een heel ander geluid horen. Het zwoele, jazzy End of The World is zonder twijfel één van de mooiste nummers op See You On The Ice en de Beach Boys-cover Still I Dream Of It sluit het album wonderschoon af.