De legende van het enige echte Buena Vista Social Club album is groot. Het was Nick Gold, platenlabeleigenaar van World Circuit, die het een goed idee vond om een groep oudere Cubaanse muzikanten weer bij elkaar te brengen voor een ode aan de traditionele muziek van het eiland. Hij vroeg de Amerikaanse gitarist/zanger Ry Cooder hem te helpen.

Het enthousiasme onder muzikanten was  zo groot dat er binnen no time drie albums werden volgespeeld: Naast het fameuze Buena Vista Social Club album waren dat het album van de Afro Cuban All Stars, een project opgezet door Juan de Marcos Gonzales, en Introducing.. van pianist Ruben Gonzales.

Het grootste succes kwam natuurlijk met het gelijknamige album van de Buena Vista Social Club dat in 1996 verscheen. De geweldige songs, de warmbloedige vertolking, het fraaie artwork dat het album sierde en het goed vertelde verhaal over de legendarische muzikanten bleek een schot in de roos. En ondanks het feit dat bijna geen song van het album op de radio te horen was schoot de verkoop, via word of mouth, door het dak.

Met albumopener Chan Chan opent zich een album dat zowel authentiek, puur en energiek klinkt dat de emoties er vanaf spatten. Alle stijlen die de Cubaanse muziektraditie zo eigenzinnig en interessant maken worden op het album bedient: son, trova, fillin, guajires en boleras. En met songs als Dos Gardenias, En Cuarta de Tula, Veinte Anos, El Guayabero, El Carretoro en La Bayamesa (om er maar een paar te noemen….) draagt het al alles in zich van een klassieker.

Maar natuurlijk zijn het gitarist Eliades Ochoa, bassis Orlando ‘Chacato’ López, pianist Ibrahim Ferrer, zanger Rubén Gonzáles, zangeres Omara Portuando, de zang van Compay Segundo en trompettist Manuel Guajiro, samen met Ry en zoon Joachom Cooder de basis van de band, die dit altijd zo geweldig tijdloos laten klinken. Echt alles klopt aan de manier waarop ze de songs spelen en hoe deze, zonder opsmuk, zijn vastgelegd.

Met een wereldverkoop van onderhand al 12 miljoen stuks, een verkoop die nog steeds moeiteloos doorzet, is het album een ongekend succes te noemen. Een album, met die wonderlijk mooie hoes met Ibrahim Ferrer lopend op straat in Havana, ook dat destijds wereldmuziek (een beetje wonderlijke genrenaam ooit door een groep Britse journalisten bedacht) meer dan ooit op de kaart zette en het publiek geïntrigeerd nieuwsgierig naar andere wereldmuziek maakte.

In de legendarische bandsamenstelling van het album gaf de Buena Vista Social Club maar 3 concerten. Twee in Carré, Amsterdam en één in Carnegie Hall, New York. Concerten die allemaal door filmmaker Wim Wenders werden vastgelegd en later uitgebracht werd als spraakmakende en zeer succesvolle film.

De verjaarseditie van het album bevat nog eens 5 extra tracks die wel werden opgenomen maar die uiteindelijk het uur tellende album niet haalden: Vicenta, La Pluma, A Tus Pies, La Cleptómana en Orgullecisa waarvan de laatste wel degelijk op het album staat maar hier in een andere trioversie te horen is. Tracks die ook niet op het studio en livetrack overblijfalbum Lost and Found (2015) te vinden waren.

Verrassend genoeg hebben Vicenta, La Pluma, A Tus Pies en La Cleptómana exact dezelfde klasse als de andere toptracks op het reguliere album. Dezelfde muzikale klasse, energie en emoties. Prachtig gezongen ook met Vicenta en vooral het prachig verhalende La Cleptómana als hoogtepunten.

Onderhand alweer 25 jaar oud verschijnt het album nu in een dubbel vinyleditie. De ‘25th anniversary’ dubbel vinyl uitgave bevat 2 dikke 180grams vinylplaten waardoor de 5 bonustracks fraai de ruimte krijgen op de D kant van het album. Daarnaast kent de uitgave een 20 pagina tellend fotoboek met alle informatie over het album als wel prachtige sessiefoto’s. Daarnaast is er een prachtig verhaal over het album geschreven door Rosa Marquetti Torres en zijn alle teksten van alles songs in het boekwerk te vinden.

Dit is dé definitieve versie op vinyl die je wilt hebben.