×

Recensie

Pop

11 maart 2012

Bruut!

Bruut!

Geschreven door: Ron de Joode

Uitgebracht door: Dox Records

Bruut! Bruut! Pop 4 Bruut! – Bruut! Written in Music https://writteninmusic.com

Eén van de laatste aanwinsten van het altijd interessante Dox-label is het powerkwartet Bruut! En inderdaad: Bruut! is wreed bruut. Het kwartet is nog niet eens zo lang bij elkaar, maar door veel te spelen en de vereiste chemie tussen de muzikanten is het onlangs verschenen debuutalbum best wel een sensatie. Bruut! maakt jazz. Of superjazz, zoals ze het zelf noemen. Maar jazz kan van alles zijn. Jazz kan intellectuele flauwekul zijn, jazz kan muziek van lullo’s zijn, jazz kan nerveuze evergreens zijn, jazz kan muziek zijn, die minder mensen daadwerkelijk begrijpen dan die, die zeggen het te snappen. Maar jazz kan ook gewoon lekkere, soms pretentieloze dansmuziek zijn. In elk geval is de jazz van Bruut! authentiek, origineel en vooral toegankelijk. En heet dat Superjazz. En toegankelijkheid is essentieel in het bereiken van zoveel mogelijk mensen, want Bruut! is vooral een band die live het beste tot zijn recht komt. Zonder de band ooit aan het werk gezien te hebben, is na een eerste beluistering het al meteen duidelijk dat Bruut! op een podium minstens even opwindend is als dit debuutalbum, dat 13 nummers telt. De productie is gepolijst ongepolijst is en klinkt lekker open met veel ruimte voor de verschillende instrumenten, die evenveel ruimte krijgen en waar freaken en egotrippen taboe zijn.

De composities van Bruut! zijn vooral gecentreerd rondom de knorrende sax van Maarten Hogenhuis en de snerpende Hammond van Folkert Oosterbeek. Beide instrumentalisten vormen de turbo van de band, waarvan de basis solide en strak is.

Een Hammondorgel heeft een heel karakteristiek geluid, dat bovendien ook nog eens dominant kan zijn, waardoor het gevaar van eenvormigheid aanwezig is. Alhoewel ook in dit geval die Hammond een prominente plaats in het geluidsbeeld inneemt, is er gelukkig nog voldoende inbreng van de andere instrumenten en is het eindresultaat geen Hammondshowcase geworden, maar een behoorlijk onderhoudend album, waar het experiment soms niet geschuwd wordt, maar dit niet ten koste gaat van de structuur en toegankelijkheid van de nummers, twee belangrijke pijlers van de Bruut! superjazz. Een album dat de komende tijd nog vaker in de CD-speler zal verdwijnen en waarbij de behoefte om de band eens live aan het werk te zien met iedere draaibeurt substantieel toeneemt.

Het wordt een brute lente en een nog brutere zomer.



  1. Bounce
  2. Bumper
  3. Foxy
  4. Gospel
  5. Sly
  6. Bossa
  7. Spargo
  8. Mash
  9. Sloosh
  10. C'mon
  11. Rizzm
  12. Surf
  13. Led