×

Recensie

Pop

31 augustus 2020

Bruce Hornsby

Non-Secure Connection

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Thirty Tigers

Bruce Hornsby - Non-Secure Connection
Non-Secure Connection Bruce Hornsby Pop 3.5 Bruce Hornsby – Non-Secure Connection Written in Music https://writteninmusic.com

In 2019 bracht Bruce Hornsby het alom gewaardeerde album Absolute Zero uit. Het was een avontuurlijke plaat die liet horen dat Hornsby niet voor één gat te vangen is, iets wat ingewijden al langer wisten. De zestiger uit Virginia leverde bijvoorbeeld regelmatig muziek aan voor films van Spike Lee en speelde tussen 1988 en 1995 vele shows met Grateful Dead.

Non-Secure Connection is een eigenzinnige, verrassende plaat en sluit dan ook mooi op aan op zijn voorganger. Jazz, pop, elektronica, avant-garde/art pop en R&B; het zit allemaal in Hornsby’s mixer. Natuurlijk is er een stevige rol voor piano maar we horen ook sitar, Chamberlin keyboard, samples, strijkers, blaasinstrumenten, gitaar en bewerkte zang.

Hornsby lijkt bewust voor een opbouw in de plaat te hebben gekozen, openend met songs die opvallen door meerdere lagen zang tegen atmosferische, soms bijna hypnotiserende achtergronden. Justin Vernon (Bon Iver) werkte mee aan de plaat en dat is een hoorbaar ingrediënt. Het is lichtelijk bizar om in zo’n serieuze setting een amusant verhaal van een computer hacker te horen (Non-Secure Connection). Richting het einde van het album horen we wederom zo’n opvallende clash aan stijlen, als Porn Hour neo-klassieke muziek tegenover spoken word zet. Spoken word over, inderdaad, pornowebsites: ‘We salute the industry of the San Fernando Valley / We got everything we want with a mouse click / Because of the mighty porn flick.’

Bruce Hornsby sluit het ingetogen eerste deel van het album af met The Rat King: een sfeervolle combinatie van piano en strijkers en een tekst die kanttekeningen plaatst bij het wereldje van corporate selling. Hierna wordt het album wat poppier, wat pittiger en duiken er gastvocalisten op, zoals bij My Resolve, een robuustere track, subtiel aangejaagd door strijkers met goede zang van Hornsby en James Mercer (The Shins). Bright Start Cast koppelt spannend gitaarwerk (Vernon Reid) aan een lekkere elektronische drive. Hier is het Jamila Woods die Hornsby vocaal terzijde staat. Wederom een prima song.

Klassieke invloeden sluipen weer binnen op het bevreemdende Shit’s Crazy Out Here terwijl de bewerking van een oude demo Anything Can Happen (nog met Leon Russell) juist een ontspannen mix van contrabas, beats, piano en sitar laat horen. Goed dat dit werkje het daglicht eindelijk ziet. Het afsluitende No Limits laat invloeden uit de minimale muziek horen maar schakelt door naar frisse, rijkgevulde uptempo pop.

Non-Secure Connection is een opvallende plaat, bij vlagen curieus zelfs. Een plaat die hier en daar tegen de haren instrijkt en elders weer voor een grijns of meedeinen zorgt. ‘Een psychedelische Randy Newman’ werd al ergens geschreven. Dat klopt, al is het maar een deel van het muzikale verhaal dat Hornsby hier laat horen. Zoals eerder al bleek, laat hij zich niet vastpinnen op zijn popsuccessen uit de tweede helft de jaren tachtig.



  1. Cleopatra Drones
  2. Time, The Thief
  3. Non-Secure Connection
  4. The Rat King
  5. My Resolve
  6. Bright Star Cast
  7. Shit's Crazy Out There
  8. Anything Can Happen
  9. Porn Hour
  10. No Limits