Na een break van 5 jaar horen we eindelijk weer eens wat van Brody Dalle. In 2009 leverde ze haar laatste wapenfeit af met Spinerette. Na The Distillers heeft haar leven een andere wending gekregen. Ze is niet meer de opgefokte dame met veel (drugs) gerelateerde problemen. Ze is inmiddels echtgenote van Josh Homme en moeder.

Dat ze in rustiger vaarwater verkeerd, vertaalt zich ook op haar eerste solo album. Maar dat moet absoluut niet verward worden met gezapigheid. Diploid Love is namelijk een behoorlijk enerverend album vol gastbijdragen van oa Nick Valencie (Strokes), Shirley Manson (Garbage) en Emily Kokal van Warpaint. Een beetje van haar verleden komt terug is de vetste track van het album, de punkrocker Underworld, die al in de tijd van de Distillers is geschreven. Hier blazen ook de gasten van Mariachi El Bronx een potje op mee. Ook opener Rat Race beukt er gelijk behoorlijk in, maar zoals eerder gezegd, Brody is volwassener geworden en vooral genuanceerder. Dat laat de rest van het album horen, waar ze naar hartelust experimenteert, zowel in songs, als met het instrumentarium. Zo is Carry On gebaseerd op electro beats, klinkt Blood In Gutters licht industrieel, verlegd ze haar vocale grenzen op Don’t Need Your Love (en hoor je ook nog de kindjes van de familie Homme) en is eerste single Meet The Foetus / Oh The Joy enerzijds een vreemde, onderhuids nummer vol electronica dat aan het eind explodeert in een snelle punkrocker.

Het album eindigt met de opmerkelijk gekozen tweede single Parties For Prostitutes. Een rustig nummer over een elektrobeat waar we nog  keer kunnen genieten van haar rauwe uithalen. Diploid Love was het wachten waard