Dat Brad Mehldau met zijn nieuwe album een fijne andere weg zou inslaan werd met zijn duo concerten met de fantastische drummer Mark Guiliana vooral het afgelopen jaar duidelijk. Hun optreden in november in de Barbicon tijdens de Londen Jazz Festival kan als legendarisch de boeken in.

De mannen kwamen de afgelopen jaren verschillende keren samen om te jammen in de studio van Guiliana in New Jersey maar het duurde tot vorig jaar voordat de mannen tijd vrij maakten in beider overladen agenda’s, om echt aan de slag te gaan voor een album. Nu Mehliana: Taming The Tiger er is kunnen we met recht spreken van een volledig ander Mehldau album. Als het al met een ander Mehldau album vergeleken mag worden kunnen we Largo noemen, zijn baanbrekende album uit 2002 waarop hij naast piano ook keyboards speelde. Co- producer Jon Brion bracht tevens kamerorkestraties en blazers binnen en de twee experimenteerden met hiphop en drum ’n bass grooves. (Het album wordt, binnen de jonge New Yorkse jazzscene, gezien als de basis voor een nieuwe periode in electric jazz).

Het heftige titelnummer met zijn spoken word is een adembenemende binnenkomer. Het daarop volgende Luxe maakt gelijk helemaal duidelijk dat we hier met een uitzonderlijk album te maken hebben. Het toetsenspel van Mehldau is adembenemend en geniaal over elkaar heen gelaagd. Het heen en weer stuiterende, stevig duwende drumwerk van Guiliana is al net zo geniaal en briljant inspelend op wat Mehldau doet. You Can’t Go Back Now lijkt dan bijna als progrock te openen maar Guiliana grijpt snel in met welhaast het meest briljante drumwerk van het album. Drumwerk dat de track een volledig andere kant opstuurt.

Alles op Mehliana: Taming The Dragon is intrigerend. Luister maar eens naar het geweldige toetsenpartij van Elegy For Amalia E en hoe Guiliana daar met geluidsffecten op inhaakt. Of hoe fascinerend zijn Sleeping Giant en Hungry Ghost wel niet? Bedwelmend mooie atmosferische tracks zijn het. Om nog maar niet te beginnen over Gainsbourg. Een track opgebouwd met samples van Ford Mustang en Manon, twee absolute klassiekers van de Franse muziekgod Serge Gainsbourg. Het is een volslagen onnavolgbare track die optimaal intrigeert en die aanzet tot heel veel meer luisterbeurten. En hoe ongelooflijk goed is Just Call Me Nige. Het geniale toetsenwerk van Mehldau wordt door het magistrale drumwerk van Guiliana verslagen. Ongelooflijk hoe de twee mannen elkaar in deze opstuwende track weten te vinden.

Mehliana: Taming The Dragon is een machtig album waarmee Mehldau zich als baanbrekend muzikant wederom volledig bewijst en Mark Guiliana zich definitief de meest inventieve (lees: beste) drummer ter wereld mag noemen.