Moonfire was voor Boy & Bear twee jaar geleden de grote sprong voorwaarts. Het debuutalbum van de Australiërs, vol aantrekkelijke folkpop, bereikte in de slipstream van het succes van Mumford & Sons de platina-status. In het eigen Australië sleepte de band vijf muziekawards binnen.

Volgens de bandleden is het nieuwe album geïnspireerd door onder meer Bruce Springsteen, Paul Simon en Fleetwood Mac. De heren kozen bewust voor de diensten van mixer Phil Ek (Fleet Floxes, Band of Horses, The Shins). Minder folk, meer pop, was het devies.

De single Southern Sun kwam vorig jaar uit en is een goed bewijs van de nieuwe benadering van Boy & Bear: verzorgde pop, inderdaad niet zo gek ver verwijderd van bijvoorbeeld Fleetwood Mac. En dat met slechts twee akkoorden. ‘Old pop’, zo typeert de band de inspiratiebronnen voor dit album ook wel. Dat betekent in dit geval kwalitatieve, mooi gearrangeerde pop die nergens confronteert maar die wel voldoende diepgang heeft om serieus genomen te worden.

Old Town Blues is een uptempo nummer met een lekker gitaarlijntje dat het album verder op gang helpt. De weelderige titeltrack pakt hierna uit met strijkers en een verrassende saxofoon. Dit instrument was na de jaren tachtig vrijwel verbannen uit de alternatievere pop maar Boy & Bear bewijst hier dat dat een veel te rigoreuze trend was. Bridges, even verderop, is een slepende, diepe track die lekker doorgolft, een song waarop frontman Dave Hosking bekijkt wat het succes en het leven on the road met hem heeft gedaan.

Hierna keert Boy & Bear even terug naar de folk. Akoestische gitaar en mandoline kleuren de muziek, die prima genietbaar blijft. Hoewel het album vrijwel nergens aan kwaliteit inboet, zakt Harlequin Dream gaandeweg wat in doordat Boy & Bear ervoor kiest nergens te confronteren of echt te verrassen. Mooie pop die mensen in de douche zingen of op straat neuriën, dit was waar het de band op dit album om te doen was. Tegen het einde tilt het krachtige, door pittige gitaren aangedreven Stranger de plaat gelukkig weer even omhoog.

Boy & Bears beweging richting traditionelere kwaliteitspop heeft een album opgeleverd dat dan wel wat anders klinkt dan voorganger Moonfire, maar dat qua impact op gelijke hoogte staat met het debuut: een goede plaat die bewondering afdwingt maar die soms ook spanning mist.