Bob Bradshaw groeide op in het groene eiland en leerde het vak in de clubs en honky tonks van de Verenigde Staten. Vooraleer deze Ierse singer songwriter in ‘89 aan de overkant van de Oceaan verzeilde had hij al een tijdje zijn folkroots geëxploreerd in Europa. In Boston  aan het befaamde Berklee College Of Music perfectioneerde hij zijn gitaartechniek en studeerde hij zes jaar geleden af. Zijn zesde langspeler bevat een gevarieerde mix van stijlen die hij onderweg assimileerde in zijn eigen repertoire.

Bradford vertelt zijn verhalen in beeldrijke haast cinematografische evocaties met naast zijn eigen gitaarspel en verfijnde akoestische bijdragen van Martin Crotty die bij enkele songs de muzikale lijnen uitzet al dan niet geholpen door de alomtegenwoordige componist en bassist Sam McGuire.

Opmerkelijk zijn de fraai resonerende bijdragen van Duke Levine. Dat wordt meteen duidelijk in de melancholische opener The Start Of Nothin’ en Crazy Heart, een mysterieuze countrysong omringd met donkere snarentwang. Het door een drassige slideriffs en huppelend orgeltje aangedreven Losing You klinkt wat ritmischer en dat geldt ook voor Sparrow waarbij  de cello en fiddle de toon aangeven.

Met  het romantische Dream verzeilen we in een verduisterde ballroom waar wonderlijke tonen van gedempte lapsteel en vibrafoon over de dansvloer zweven. De prachtig gecroonde slijper mondt uit in A Fool Who Cries waarin we naast een blazerssectie opnieuw de zang van Annalise Emerick ontwaren. In het naar westernswing uit de oude doos lonkende duet Go Get Along komt de zwoele frasering van Emerick op de voorgrond op een wolk van fiddle en pedalsteel.  Opvallend bij deze mooie rustige muziekjes is de warme, doorleefde voordracht van Bradshaw. Dat wordt nog eens fijntjes geïllustreerd in een soulvol Sad Song en het door heimwee verteerde The Long Ride Home dat waardig dit fijne, met country en americana gevulde langspeler afsluit.