Boaz Roelevink  groeide op tussen in de wijngaarden van Kaapstad, waar hij als dreumes met zijn familie verzeilde na de verhuizing vanuit Friesland. Tijdens zijn kinderjaren zong hij vaak samen met zijn vader en ontdekte een affiniteit met country, blues en soul.  Tijdens zijn tienerjaren keerde hij terug  naar Nederland en begon zijn zang met gitaarspel te ondersteunen.

Twee jaar geleden besloot hij na een finaleplaats in ‘We Want More’, de talentenjacht op SBS6, zich volledig te focussen op de muziek, en perfectioneerde zijn songschrijverij in samenwerking met getalenteerde collega’s als Mercy John en Maurice van Hoek. Het resultaat is nu te beluisteren op Keep It Simple. Van Hoeks verfijnde snarenbijdragen zijn een niet te onderschatten inbreng, samen met de orgel- en pianopartijen van Stan de Kwaatsteniet. Met een al even soepel opererende ritmesectie zorgen ze  in de Utrechtse Mailmen Studio voor een nagenoeg perfecte songtrack.

De grootste troef van Boaz blijft de doorleefde zang en dat wordt meteen uitgespeeld in Midnight Train dat op orgel en piano drijft en een fijn dameskoortje dat terug opduikt in Love in de Fast Line. In de overige song zorgen de muzikanten voor de vocale backing.

Het op een leuke bastritmiek huppelende Sweet, Sweet Honey kan me niet meteen bekoren. De titelsong een fraaie ballade en het eveneens in country gedrenkte Red Rose blijven wel hangen bij de eerste beluistering. De strakke onderkoelde funk van Gambling With Love rolt lekker uit de luidsprekers met elektrische piano en dat frivole trompetje van Romain Bly.

Als daar nog een saxduo bijkomt zoals in Lovestreet 55 verzeilen we in een zwoele soulsfeer, een swingend What A Feeling lonkt onbeschaamd naar New Orleans.  Verdienstelijk, afwisselend, debuut waarbij het bovenal de soepele stembanden van Boaz zijn die echt overtuigen.