×

Recensie

Alternative

21 november 2019

Black Marble

Bigger Than Life

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Sacred Bones

Bigger Than Life Black Marble Alternative 3 Black Marble – Bigger Than Life Written in Music https://writteninmusic.com

Nadat eind jaren zeventig jonge gasten door de punk geïnspireerd raakten om de basisvaardigheden van het gitaarspel te ontdekken, krijgt deze meer diepgang toen de postpunk daar al snel de keyboard aan toevoegt. Hierdoor is het eenvoudiger om de kilte en onvrede stemmig te verwoorden, zonder daarvoor luidkeels de volgelingen toe te roepen. De mogelijkheden van dit instrument is dan nog beperkt, maar met een luchtige inslag vormt het de basis voor de romantische, consumptie gerichte new wave. Plastic wegwerp popmuziek voor puberende puisterige jongeren.

Het eenmansproject Black Marble haakt op dit fraai stukje jeugdsentiment in. Chris Stewart voegt weinig nieuws aan deze tot aan het bot uitgeklede stroming toe, maar schat wel de nostalgische waarde hiervan treffend in. Nadat hij voor het eerst van zich op het stukken donkere coldwave debuut A Different Arrangement laat horen, zoekt hij steeds meer het licht op. Bij It’s Immaterial ontstaat daarvoor al meer ruimte, nu is er de definitieve omarming van deze kleurrijke dansmuziek. Alle verwijzingen met het heden worden vakkundig vermeden, waardoor je het gevoel krijgt in de flitsende neon eighties te ontwaken.

Met uitzicht op het alsmaar in beweging zijnde New Yorkse Brooklyn zoekt Stewart zijn toevlucht in een gepasseerd wereldje. Door de totale afsluiting van wat er om hem heen gaande is leeft hij muzikaal gezien in een andere tijd. Al domineert en heerst de hip hop in die periode het stadse straatbeeld, waarin de harde realistische techno overleeft, en de dromerige synthesizerklanken verdringt. Om zich beter in te leven, verhuist hij naar het zonnige Los Angeles, waar de omgeving minder grauw is, maar waar meer winst te behalen valt.

Bigger Than Life is dus een stuk Europeser van toon. De inspiratie heeft daar overduidelijk zijn oorsprong. De eentonige vlakke zang past hier goed tussen, maar levert ook een flinke beperking op. Stewart moet waakzaam zijn om deze niet de overhand te geven. Gelukkig gaat de aandacht voornamelijk naar de vluchtige springerige instrumentatie uit, want die steekt sterk genoeg in elkaar. Al biedt het oudere werk meer mogelijkheden vanwege een gewaagdere en meer sombere stemming.

Chris Stewart is te jong om de jaren tachtig te ervaren. Ondanks het uitstralende enthousiasme waren artiesten zich bewust van de wereldse ellende. Die diepgang ontbreekt hier. De maatschappij dreigt in te storten, maar uiteindelijk overwint de liefde voor elkaar. Een mooie boodschap, maar inhoudelijk te weinig vormgegeven. Dat hij dit vermogen wel bezit, heeft hij in het verleden weldegelijk bewezen.



  1. Never Tell
  2. One Eye Open
  3. Daily Driver
  4. Feels
  5. The Usual
  6. Grey Eyeliner
  7. Bigger Than Life
  8. Private Show
  9. Shoulder
  10. Hit Show
  11. Call